CCF20110121171

Twoja matura - chemia <B Beata Ostrowska<U

3.    Wielkość stopnia dysocjacji zależy od stężenia elektrolitu. Im niższe stężenie, tym wyższy stopień dysocja-cji. Stała dysocjacji nie jest zależna od stężenia elektrolitu.

4.    AB ** A⁺ + B“

Cab - stężenie początkowe elektrolitu AB Ca - stężenie jonów A⁺

C_B - stężenie jonów B~

C - stężenie niezdysocjowanej części elektrolitu AB

a - stopień dysocjacji elektrolitu

Ca=C_ab«

C_b — C_ABa

C = Cab ^— CabCi ⁼ Cab(1^— ct)

jr _ C A ' C B _ ^ ' ^AB ' ^ * C AB _ ^a ^ AB _ ^a    f

C    C AB ~ ^a ^ AB    ^ AB (1 ~ tt)    1 — Cl

5. [H⁺] = 0,1008 mol/dm³

6.    a) a = 0,0085%

b) a = 0,0268%

7.    C_m = 0,007 mol/dm³

8.    a = 3,04%

9.    K= 1,39-10"⁴

10.    a) Mocniejszy jest kwas H2S2O3, ponieważ jego stałe dysocjacji i stopnie dysocjacji są wyższe od

odpowiadających im wartości dla kwasu H2SO3.

b)    Wartości stopni dysocjacji rosną wraz z rozcieńczeniem roztworu. W roztworze rozcieńczonym dipole wody ściślej otaczają cząsteczki elektrolitu, który łatwiej rozpada się na jony.

c)    Kwasy powstałe w pierwszym etapie dysocjacji: HS0₃~ i HS₂0₃^ są słabsze niż H₂S0₃ oraz H2S2O3.

d)    Wartość pH zależy od ilości jonów H⁺ w roztworze. Im więcej tych jonów, tym niższa wartość pH. Mocniejsze kwasy łatwiej dysocjują na jony i mają niższe pH od tych, które trudniej odszczepiają jony wodorowe. W miarę rozcieńczania roztworu maleje stężenie jonów wodorowych i pH rośnie.

e)    W myśl teorii Bronsteda kwasem jest ta drobina, która jest w stanie odszczepić kationy wodorowe. Najmocniejszym kwasem jest więc jon HS₂0₃~.

11.    L

a)    odczynniki chemiczne: wodny roztwór azotanu(V) baru: Ba(N0₃)₂, kwas octowy, kwas solny

b)    sprzęt i szkło laboratoryjne: trzy probówki, trzy pipety

c)    przebieg doświadczenia: Do probówki wprowadzamy około 100 ml wody mineralnej, a następnie wkraplamy roztwór azotanu(V) baru. Pojawia się biały osad siarczanu(VI) baru, który opada na dno probówki. Następnie wytrącony osad dzielimy na dwie części, umieszczamy w probówkach i dodajemy kilka kropli kwasu octowego i solnego. Nierozpuszczalność osadu świadczy o obecności w wodzie jonów siarczanowych(VI). Siarczan(VT) baru to sól nierozpuszczalna w kwasach i w wodzie. Inne jony:

CO l~, PO 4", SO j^- również dają białe osady w reakcji z solami baru, lecz one rozpuszczają się w kwasach.

d)    Ba²⁺ + SO^^_ -> BaS0₄i

IL Obecność jonów C0²~ zaburza wynik tego doświadczenia. Aby temu zaradzić, należy przed dodaniem azotanu(V) baru wprowadzić do probówki kilka kropli kwasu azotowego(V). Kwas azotowy(V) spowoduje rozkład do kwasu węglowego, który wydzieli się w postaci C0₂ i opuści środowisko reakcyjne. Azo-