CCF20110129046

1)    Ustalić, w ilu różnych grupach w cząsteczce występują atomy wodoru (palt/ rys. 6.55) i jaka jest liczba atomów w każdej grupie.

2)    Określić sposób rozmieszczenia atomów przez badanie struktury subtelnej (mul tipletów) wynikającej ze sprzężenia spinowo-spinowego.

3)    Określić budowę nieznanej substancji przez porównanie jej widma z widmeit w atlasach widm NMR. Metoda magnetycznego rezonansu jądrowego jest w takim przy padku dobrą techniką diagnostyczną.

4)    Interpretować ilościowo zawartość analizowanej substancji w próbce. Wykorzy stuje się prawidłowość, że powierzchnia każdego pasma rezonansowego w widmie jesi wprost proporcjonalna do liczby jąder biorących udział w rezonansie.

KOZDZIAŁ /

Spektrometria atomowa

7.1. Wstęp

Spektrometria atomowa jest metodą analityczną opartą na interpretacji widm atomowych i wykorzystującą ilościowe zależności między przejściami elektronowymi. W wyniku oddziaływania promieniowania elektromagnetycznego ze swobodnymi atomami utrzymuje się, zarówno w przypadku absorpcji, jak i w przypadku emisji, głównie widma liniowe. Dla zakresu UV-Vis promieniowania powstanie tych widm jest wynikiem przejść elektronów walencyjnych między określonymi poziomami energetycznymi, liadanie widm elektronowych swobodnych atomów pozwoliło na wyjaśnienie wielu zagadnień związanych z budową atomu, a z kolei znajomość budowy atomu pozwala na interpretację widm atomowych i wyciąganie wniosków o charakterze analitycznym.

Poziomy energetyczne elektronów w atomie można opisać za pomocą czterech liczb kwantowych:

a)    głównej liczby kwantowej n, gdzie n = 1,2,3,... (kolejnym n odpowiadają powłoki K, L, M,...), definiującej główny poziom energetyczny elektronu wobec jądra;

b)    pobocznej (orbitalnej) liczby kwantowej /, gdzie / = 0, 1,— 1 (kolejnym l odpowiadają podpowłoki 5, p, d, f,...);

c)    magnetycznej liczby kwantowej m, gdzie m przybiera wartości od — l do +/;

d)    spinowej liczby kwantowej s, przy czym s = +| lub 5 = —

Muszą być spełnione dwa kryteria dotyczące konfiguracji elektronów w każdym atomie:

1)    Orbitale są obsadzane przez elektrony według wzrastającej energii, poczynając od energii najniższej.

2)    Obowiązuje zakaz Pauliego, zgodnie z którym w atomie nie mogą znajdować się dwa elektrony mające takie same cztery liczby kwantowe — czyli elektrony muszą różnić się między sobą przynajmniej jedną liczbą kwantową.

Konfigurację elektronową atomów przyjęto zapisywać za pomocą głównej i pobocznej liczby kwantowej, np. dla Na zapis ma postać:

Na: ls², 2.v², 2p⁶, 3s'

gdzie cyfry wskazują główną liczbę kwantową, litery poboczną liczbę kwantową, a cyfra w górnym indeksie mówi o liczbie elektronów na danym orbitalu.