CCF20110312023

•    Uziomy poziome należy układać na głębokości nie mniejszej niż 0,6m. i w odległości nie mniejszej niż 1 m. od zewnętrznej krawędzi budynku (rys. 48).

•    W obiektach telekomunikacyjnych zalecane jest układanie uziomów poziomych na głębokości nie mniejszej niż 0,8m [N-48],

•    Uziomy pionowe należy pogrążać w gruncie w taki sposób, aby ich najniższa część była umieszczona na głębokości nie mniejszej niż 3m., a najwyższa nie mniej niż 0,5m. pod powierzchnią ziemi (rys.49a).

•    Obecnie, ze względu na opad wód gruntowych, pojawiają się sugestie głębszego pogrążania uziomów w gruncie. Proponuje się, aby najniższa część uziomu umieszczana była na głębokości 4 m.

Rys. 49. Uziomy sztuczne pionowy i poziomy w obiekcie budowlanym

•    Rowy lub bruzdy, w których układane są uziomy należy zasypać ziemią bez kamieni, żwiru lub gruzu.

•    Zgodnie z PN-86/E-05003/01, długość obliczeniowa uziomu nie może przekraczać 35 m dla rezystancji gruntu p < 500 Ś2m i 60 m dla rezystancji większej niż 500 Qm.

•    W przypadku pojedynczych uziomów, których długości są większe od zalecanych, zmierzoną rezystancję należy pomnożyć przez współczynnik 2 dopiero wtedy porównać z wartościami zalecanymi jako dopuszczalne.

•    Podziemne metalowe elementy obiektów i urządzeń technologicznych, znajdujące się w odległości nie większej niż 2 m. od uziomu piorunochronnego, a nie wykorzystywane jako uziomy naturalne, zaleca się łączyć z tymi uziomami bezpośrednio lub za pomocą iskierni-ków (rys. 50).

•    Iskiemiki należy stosować do połączeń uziomu piorunochronnego z tzw. uziomami wydzielonymi. (rys. 50).

60

Podręcznik inpe

Kys. 50. Połączenie uziomu otokowego z uziomem wydzielonym oraz zalecane odległości pomiędzy uziomem otokowym a kablami energetycznymi

•    Odległość pogrążonych w gruncie uziomów poziomych lub pionowych powinna być nie mniejsza od 1,5 m od wejść do budynków, przejść dla pieszych lub metalowych ogrodzeń używanych przy drogach publicznych. W przypadku wejść używanych sporadycznie dopuszcza się zmniejszenie tej odległości.

•    Odległość kabli od uziomu piorunochronnego nie powinna być mniejsza niż lm (rys. 50). Jeżeli rezystancja uziemienia piorunochronnego jest mniejsza niż 10Ś2 dopuszcza się zmniejszenie tej odległości do:

-    0,75 m dla kabli elektroenergetycznych o napięciu znamionowym do I kV i kabli telekomunikacyjnych,

-    0,5 m dla kabli elektroenergetycznych o napięciu znamionowym powyżej 1 kV

•    Podobne wymaganie znajduje się w normie PN-IEC 61024-1-2, w której stwierdzono, że minimalny odstęp D w gruncie pomiędzy uziomem a innymi przewodami (które nie mogą być łączone z urządzeniem piorunochronnym) można określić z zależności:

D ~b p^0A k_c⁰’⁵

gdzie:    b - parametr odniesiony do poziomu ochrony (wynosi 0,4, 0,3 lub 0,25

odpowiednio dla I, II i III+IV poziomu ochrony). k_c - współczynniki uzależniony od budowy uziomu, p - średnia rezystywność gruntu.

W praktyce odstęp D w gruncie o rezystywności mniejszej niż 1 000 Qm zawiera się pomiędzy 1,0 m a 4,0 m.

•    Jeżeli zachowanie wymaganych odstępów jest niemożliwe, należy w miejscu zbliżenia ułożyć przegrodę izolacyjną.

•    Połączenia uziomów sztucznych z przewodami uziemiającymi oraz łączenie poszczególnych układów uziemiających należy wykonywać przez spawanie lub zaprasowywanie. Dopuszcza się również połączenia śrubowe lub samoklinujące (rys. 51). Wszelkie połączenia należy chronić przed uszkodzeniami mechanicznymi i korozją.

61

Zeszyt 11