W stanie granicznym na sztywny klin ABC (przyjmując szerokość skarpy równą jednostce długości) działają następujące siły (rys. I2.4c):
a) siła graniczna P, przy której zostanie uruchomiony mechanizm zniszczenia skarpy,
b) ciężar własny klina G (pole AABC ■ y),
c) reakcja nieruchomej części ośrodka wzdłuż linii AB.
Ta ostatnia składa się z trzech składowych:
a) spójności ośrodka C = c ■ AB skierowana przeciwnie do kierunku ruchu,
b) składowej stycznej S, = an • AB skierowanej przeciwnie do kierunku ruchu (<r„ - naprężenie normalne na linii poślizgu),
c) składowej normalnej S„ = an- AB.
Ponieważ składową styczną i normalną można przedstawić jako reakcję R, reakcja nieruchomej części ośrodka wzdłuż linii AB może być wyrażona w postaci dwóch składowych C i R, z tym, iż i? jest nachylone do normalnej do linii poślizgu pod kątem ę . Ponieważ zarówno kierunek C, jak i odchylenie reakcji R są przeciwne do kierunku ruchu sztywnego bloku, przed przystąpieniem do ich rysowania i określenia należy narysować plan prędkości.
Tak więc na AABC działają siły: P, G, C i R (lys. 12.4c), których wielkość określa się zazwyczaj graficznie z warunku równowagi (rys. 12.4d). Najpierw, w odpowiedniej skali, rysuiemy wielkości znane: silę G G = AABC ■ y,
reakcję C C = c ■ AB,
a następnie wyznaczane są wielkości P i R (kierunki P i R są znane i ich wielkości muszą być takie, aby uzyskać zamknięty wielobok sił).
Rzutując wektory sił uzyskujemy układ równań umożliwiający matematyczne wyznaczenie P i R
Rcos(a + P + (p) = Cśm(a + 0), (12.4)
skąd
P = C-[cos(a + P) + tg(ec + /? + ę) sin(a + /?)] - G. (12.5)
W przypadku stowarzyszonego prawa płynięcia, siłę niezbędną do uruchomienia założonego mechanizmu kinematycznie możliwego można określić także z warunku mocy dyssypowanej. Rozpatrzmy ponownie zagadnienie przedstawione na rysunku 12.4 i określmy siłę potrzebną do realizacji przedstawionego mechanizmu z warunku energetycznego, tj. warunku równowagi mocy obciążeń zewnętrznych i mocy wewnętrznej, dyssypowanej na liniach nieciągłości
/’ • K() - moc rozwijana przez zewnętrzną siłę P (V() składowa pionowa prędkości V|2), /),; — moc rozwijana przez siły ciężkości,
I)/W - moc dyssypowana na linii poślizgu AB.
Sląd, uwzględniając (12.2)
(12.7)
P-V0 =c-ABVl2cos<p-GV0.
Podstawiając do równania (12.7) zależności pomiędzy prędkościami (z hodo-grulu-rys. 12.4b)
V0=Vncos(a + j3 + cp) (12.8)
uzyskujemy równanie
(12.9)
■ikijd
s.2. Przebieg ćwiczenia
*< 2.1. Cel badań
c
Rys. 12.5. Schemat doświadczenia
111