CCF20131128123

126 Genowefa Kurnik, Stanisław Gołąb

Podstawowe przystosowania do dwunożności to: krzywizna lędźwiowa kręgosłupa; krótka i szeroka miednica; długie kończyny tylne. Przystosowania te sprawiają, że kolana zbliżają się do osi ciała, gdzie tworzą charakterystyczną dla człowieka koślawość (rozwarty kąt wewnętrzny między osią trzonu kości udowej a styczną do kłykci tej kości) oraz że wielki palec stopy (paluch) jest dociągnięty do innych palców.

Kłykieć

potyliczny

Otwór potyliczny wielki

Szympans

Kłykieć

potyliczny

Otwór

potyliczny

wielki

Człowiek

Ryc. 41. Podstawa czaszki (wg Lewina 2002)

Ponieważ u istot dwunożnych czaszka jest osadzona na szczycie spionizowanego kręgosłupa, otwór potyliczny wielki (przez który rdzeń kręgowy wchodzi do puszki mózgowej) umiejscowiony jest blisko środka mózgoczaszki; u małp człekoształtnych otwór przesunięty jest ku tyłowi. Kłykcie potyliczne stykają się z pierwszym kręgiem szyjnym (dźwigaczem).