CCI00049

K. Jankowski

Uzwojenie wtórne (wysokiego napięcia), umieszczone bliżej rdzenia, ma dużą ilość zwojów (20 + 30 tys.) i jest nawinięte cienkim drutem miedzianym o średnicy (0,1 -> 0,2) mm. Uzwojenie pierwotne (niskiego napięcia), złożone z małej ilości zwojów (200 -i-400 zwojów), nawinięte jest drutem o średnicy (0,7 0,8) min, na uzwojeniu wtórnym.

W typowych rozwiązaniach początek uzwojenia wtórnego jest połączony z rdzeniem, do którego jest dołączone wyprowadzenie w. n. (wysokiego napięcia) w głowicy cewki. Koniec uzwojenia wtórnego jest połączony z początkiem uzwojenia pierwotnego. Połączone końcówki są doprowadzone do jednego z zacisków niskiego napięcia w głowicy. Koniec uzwojenia pierwotnego jest połączony z drugim zaciskiem niskiego napięcia. Oba uzwojenia są połączone zatem autotransfbrmatorowo, co zmniejsza ilość wyprowadzeń cewki zapłonowej. Wszystkie wyprowadzenia cewki są umieszczone w jej głowicy, wykonanej z materiału izolacyjnego. Całość umieszczona jest w szczelnej obudowie, której wolna przestrzeń jest wypełniona materiałem izolacyjnym (masą zalewową lub olejem transformatorowym).

Właściwy dobór cewki do danego układu zapłonowego warunkuje prawidłową pracę silnika. Cewka winna być dobierana do napięcia znamionowego instalacji i zastosowanego aparatu zapłonowego. W eksploatacji należy stosować cewki zapłonowe zalecane przez producenta pojazdu dla danego typu silnika.

Aparat zapłonowy

budowie, których	aparaty zapł	onowe nic są wyposażone w podciśnieniowe reguła
tory wyprzedzeni!	i zapłonu.
W silnikach c	łwusuwowyi	ch nic stosuje się rozdzielaczy wysokiego napięcia.
Dla każdego cyiir	tdra stosuje:	się w nich osobny układ: przerywacz - kondensator -
cewka zapłonowa	. Przerywacz	:e sterowane są jedną krzywką.
W typowych i	oz. wiązań i ac	h aparatu zapłonowego, w górnej jego części znajdu-
je się rozdzielacz	wysokiego	napięeia, składający się z kopułki i palca rozdzicla-
cza. zadaniem któ	rego jest roz	dział w. n. na poszczególne świece.
Wysokie napięcie	wytwarzane	■ w cewce zapłonowej jest doprowadzane do ełektro-
dy centralnej w ki	apuicc, która	i jest połączona poprzez szczotkę węglową, z palcem
rozdzielacza. Pak	x rozdzielać	sza, obracając się wraz z wałkiem aparatu zapłońc
wego, podaje wy	sokie napięć	ie na elektrody umieszczone na obwodzie kopułki.
które połączone s	;ą nrzewodar	ni w. n. ze świecami. Kolejność umieszczenia prze
wodo w w. n. w	gniazdach	kupili ki jest taka, jak kolejność pracy cylindrów
w silniku. Konsm	.iKcja kopułk	i rozdzielacza umożliwia przymocowanie jej do kor-

Aparat zapłonowy (rys. 5.6) składa się z przerywacza, kondensatora zapłonowego, rozdzielacza wysokiego napięcia i regulatorów wyprzedzenia zapłonu: odśrodkowego i podciśnieniowego. Wymienione podzespoły nie występują we wszystkich aparatach zapłonowych (a tym samymi i układach zapłonowych). W silnikach małolitrażowych wykorzystuje się często układy zapłonowe o uproszczonej

pusu aparatu zapłonowego tylko w jednym położeniu, co zapewnia prawidłowy rozdział w. n. na poszczególne świece. Poniżej rozdzielacza znajduje się przerywacz sterowany krzywka umieszczoną na osi aparatu zapłonowego.

Rys.5.6. Przekrój aparatu zapłonowego: a) przekrój, b) widok po zdjęciu kopułki i palca rozdzielacza, c) regulator odśrodkowy 1 - kopulka rozdzielacza. 2 - palec rozdzielacza. 3 - regulator odśrodkowy, 4 - kondensator zapłonowy, 5 - obudowa, 6 - wyprowadzenie zacisku izolowanego młoteczka przerywacza, 7 - regulator podciśnieniowy. ,S - kowadełko przerywacza, 9 - młoteczek przerywacza, 10 - korektor oktanowy, 11 - krzywka, 12 - wałek aparatu zapłonowego

Przerywacz składa się z dwóch części: nieruchomego kowadełka i ruchomego młoteczka. Styki obu tych części, cyklicznie zwierane i rozwierane, sterują pracą obwodu pierwotnego układu zapłonowego. Równolegle do styków przerywacza jest przyłączony kondensator, mocowany wewnątrz tub na zewnątrz aparatu zapłonowego. Ma on pojemność 0,20 + 025 //F. Krzywka sterująca pracą przerywacza jest konstrukcyjnie związana z regulatorem odśrodkowym, którego ciężarki, podczas zwiększania prędkości obrotowej silnika, odchylają się na zewnątrz, powodując obrót krzywki na wałku aparatu zapłonowego (rys. 5.6). Obrót ten jest zgodny z kierunkiem wirowania wałka, co powoduje przyśpieszanie zapłonu. Wałek aparatu wiruje z prędkością n„ dwukrotnie mniejszą od prędkości obrotowej wału korbowego silnika spalinowego.