CCI00082

Do czwartej wreszcie grupy zaliczyć można inne uprawnienia głowy pań-stwa. dotyczące zarówno stosunków wewnętrznych, jak i międzynarodowych. Należą do nich: a) akredytowanie i przyjmowanie przedstawicieli dyplomatycznych państw obcych, b) ratyfikowanie umów międzynarodowych, c) zwierzchnictwo Sił Zbrojnych i przewodniczenie Najwyższej Radzie Obrony, d) ogłaszanie stanu wojny uchwalonego przez parlament, e) nadawanie odznaczeń państwowych.

Z przeglądu charakterystyki kompetencji prezydenta wynika, że głowa państwa we Włoszech ma realny zakres władzy: reprezentuje państwo, jedność na-rodową i jest strażnikiem konstytucji.

3. RZĄD

Ważny element systemu parlamentarnego Włoch stanowi rząd, któremu konstytucja poświęca tytuł trzeci części drugiej, składający się z trzech rozdziałów. Pierwszy z nich dotyczy Rady Ministrów, drugi administracji publicznej, a trzeci organów pomocniczych. Zasadnicze znaczenie dla określenia pozycji prawnej i roli ustrojowej rządu posiada rozdział pierwszy, złożony z pięciu artykułów (art. 92-96).

i W art. 92 Konstytucja stwierdza, że rząd składa się z premiera i ministrów, którzy razem tworzą Radę Ministrów. Rząd zatem jest ciałem kolegialnym, z tym jednak że konstytucja nie określa precyzyjnie składu liczbowego tego crcunu. Ustawa zasadnicza nie wymienia też instytucji wiceprezesa Rady Ministrów, aczkolwiek jest ona znana w praktyce ustrojowej. W świetle cytowanego ir. 92 nie są natomiast członkami Rady Ministrów podsekretarze stanu, mimo iż niekiedy w literaturze prawniczej i w wydawnictwach urzędowych są oni zaliczani w skład rządu.²³

Członkowie rządu rekrutują się z grona polityków, przeważnie z osób piastujących mandaty deputowanych bądź senatorów. Nie istnieje więc zakaz łączenia tych stanowisk, jak to spotyka się w niektórych państwach (Francja). Członkowie rządu muszą natomiast legitymować się obywatelstwem włoskim : posiadać pełnię praw cywilnych oraz politycznych.

Jak już wspominano, rząd jest powoływany przez prezydenta, który swąde-ę co do osoby premiera poprzedza konsultacjami politycznymi, przeprowa-ymi z przedstawicielami partii. Z uwagi na istniejący system wielopartyjny id ma z reguły charakter koalicyjny, chociaż występowały także liczne przy-tworzenia gabinetów jednopartyjnych, złożonych wyłącznie z członków ścijańskiej Demokracji. Partia ta spełniała zresztą w przyjętym systemie owania władzy rolę kluczową, wchodziła bowiem w skład wszystkich kolejno powoływanych rządów.

“ Por. J. Zakrzewska, Wiochy..., s. 142.

87