Do tej grupy chorób zaliczyć można z jednej strony takie schorzenia zwyrodnieniowe, które prowadzą do zwyrodnienia wyłącznie np. jąder ruchowych pnia mózgu, jak porażenie, opuszkowe postępujące paralysis Indbaris pfogressiva) lub postępujący zanik mięśni rdzeniowy atrophia musculorum progressma spinalis), z drugiej zaś strony choroby zakaźne o specjalnym powinowactwie w pewnym stopniu wybiórczym, chociaż nic wyłącznie, jak choroba Heinego-Mcdina.
Choroby przewlekle uszkadzające rdzeń wybiórczo, jak porażenie opuszkowe postępujące, zanik postępujący mięśni rdzeniowy, przewlekłe zapalenie rogów przednich rdzenia, podostre zapalenie rogów przednich rdzenia, omówione zostały w rozdziale postępującego zaniku mięśni pochodzenia rdzeniowego.
(POUOMYELITIS)
X przytoczonych w tabeli 16 chorób wirusowych układu nerwowego hardziej szczegółowego omówienia klinicznego wymaga choroba Heincgo--Medina, już chociażby ze względu na stałe jej występowanie bądź to sporadyczne, bądź to w postaci mniejszych lub większych wybuchów epidemicznych, przed wprowadzeniem szczepów ochronnych.
Etiologia. Choroba wywołana jest przez wirus należący do najmniejszych wirusów patogennych dla ludzi. Wielkość waha się od 8 do 38 milimikronów. Wirusy widoczne w mikroskopie elektronowym są kształtu przeważnie sferycznego, mogą mieć również kształt nitkowaty. Istnieją bardzo liczne szczepy wirusa, które pod względem immunologicznym zaliczamy do 3 typów:
1) typ I — Brunhilda, wyizolowany w r. 1939 w Baltimore 'najliczniej wy stępujący w czasie epidemii);
2) typ II Lansing, wyizolowany w r. 1939 przez Armstronga [rzadziej występujący);
3 ; typ III — Leon, wyizolowany w r. 1937 w I.os Angeles (spora-dy cznie występujący).
Znane <ą nadto wirusy odrębne, występujące niejednokrotnie w czasie epidemii, szeroko zresztą rozprzestrzenione w święcie, a wywołujące nieraz schorzenia trudne klinicznie do zróżnicowania, zwłaszcza z poronnymi lub oponowymi postaciami choroby Heinego-Mcdina. Są to wirus) zaliczane, tak jak i wirus póliomyelilis, do tzw. „entcro-cytopatogenie human orphan ińruses” (ECHO).
Choroba Heinego-Mcdina jest w znacznej mierze chorobą sezonową, występującą zwłaszcza w miesiącach letnich i wczesnych jesiennych
345