158
9. Rozwiązania techniczne i systemy technologiczne bioreaktorów stosowanych...
Złoża biologiczne mogą być stosowane do nitryfikacji uprzednio oczyszczonych ścieków. Po złożach nitryfikacyjnych stosuje się dodatkowo filtrację ścieków. Średnie szybkości usuwania azotu amonowego na złożach nitryfikacyjnych wynoszą 0,2-0,4 gN-NH4/(m2-d), przy obciążeniu złóż nitryfikacyjnych rzędu 0,4 gN-NH4/(m2-d).
Zmodyfikowane złoża biologiczne mogą zostać wykorzystane również w procesie denitryfikacji. Modyfikacja ta polega na szczelnym przykryciu złoża zraszanego materiałem z tworzyw sztucznych. Sprawność usuwania azotanów(V) i azotanów(III) jest porównywalna ze sprawnością denitryfikacji metodą osadu czynnego. Reaktory nowej generacji, np. reaktor typu airlift umożliwiają prowadzenie symultanicznie nitryfikacji (w strefie wznoszenia) i denitryfikacji (w strefie opadania).
Usuwanie fosforu w oczyszczalniach ze złożami biologicznymi jest możliwe wyłącznie na drodze strącania chemicznego, najczęściej przy użyciu soli żelaza lub glinu. Praktyka wykazała, że preferowanymi miejscami wprowadzania koagulantów są osadniki, a nie samo złoże. Po strąceniu fosfor jest usuwany wraz z osadem ściekowym. Wraz z usunięciem fosforu otrzymuje się również dodatkową redukcję związków organicznych i zawiesiny.
Systemy hybrydowe, wykorzystujące biocenozę osiadłą i osad czynny, obejmują następujące rozwiązania:
- złoża zanurzane napowietrzane i złoża bębnowe;
- złoże buforowe - osad czynny (RF/AS - ang. roughing-filter activated sludgeprocess)',
- złoże z osadnikiem pośrednim - osad czynny (TF/AS - ang. trickling filter/activated sludge process)',
- złoża biologiczne z wtórnym procesem kontaktowym (TF/SC - ang. trickling filter solids contact process).