CCI20130725228

229

11.4. Ostateczne unieszkodliwianie osadów

Rys. 11.7. Metody spalania osadów ściekowych

Instalacje do spalania muszą być tak zaprojektowane i eksploatowane, by przy najbardziej niekorzystnych warunkach pracy temperatura strumienia spalin wynosiła przynajmniej 850 °C, a czas przebywania spalin w tej temperaturze wynosił co najmniej 2 sekundy. Jeżeli podczas spalania osadów zawartość halogenowych związków organicznych w przeliczeniu na chlor wynosi 1% masy odpadu, to minimalna temperatura strumienia spalin po ostatnim doprowadzeniu powietrza do komory musi być podwyższona do 1100 °C. Produktem końcowym spalania jest popiół i gaz spalinowy. Popiół stanowi ok. 20% suchej masy osadu wysuszonego, może być składowany na wysypiskach jako nierozkładalna część mineralna lub wykorzystywany gospodarczo do budowy dróg. Gazy spalinowe zawierają zanieczyszczenia takie jak pyły, NO_x, S0₂, C0₂, kwasy mineralne, metale ciężkie oraz węglowodory. Sposób postępowania oraz dopuszczalne stężenia zanieczyszczeń odprowadzanych w gazach limitują odpowiednie przepisy prawne, z których najważniejsze to: Dyrektywa UE 2000/76/UE i Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 4 sierpnia 2003 r.