CCI2014040323

96

74

przeciwstawną^ . Do wykonywania takich form stosowano również '97

papier mache . Podobnie jak orzy v/czesniej opisanych metodach, do wytłaczania w dwóch formach, skórę najpierw zwilżano, a na-

stęonie posypywano mąką, która-miała absorbować wyciśniętą

98

w czasie tłoczenia skory wodę^ . W celu uzyskania pożądanego efektu, tłoczenie powtarzano kilkakrotnie, bacznie zważając aby nie dopuścić do uszkodzenia skóry. Jeżeli stwierdzono, że formy nie są dostatecznie dociśnięte, wówczas zwiększono nacisk przy pomocy kilku arkuszy kartonu, które wprowadzano mię-99

dzy walce^ . Do wykonania tłoczenia skóry w prasie potrzebne były aż cztery osoby""®®.

Skóry, które otrzymały głęboki relief, od strony mizdry bywały dodatkowo opracowywane poprzez wypełnienie wgłębień pastą z trocin i kleju kostnego co miało na celu utrzymanie plastyki powierzchni'''®'''.

Po etapie wytłaczania, a przed malowaniem czasem dodat-

102

kowo stosowano puncowanie pewnych partii tłoczonego wzoru

Pod koniec opisu wytłaczania skór, w encyklopedii de Felice *a znajduje się informacja o tym, że kurdybany, które miały zachować srebrny kolor tłoczono w ten sam sposób, jak te "złocone" żółtym lakierem. Jedyną różnicą było to, że czasami pokrywano powierzchnię skóry dla lepszej konserwacji warstwą kleju pergaminowego lub werniksem wykonanym z tych    samych

składników jak żółty lakier, lecz bez barwników . Stosowano także innego typu warstwy ochronne, jednak mimo wszystko skóry srebrzone często miały tendencję do czernienia lub przybierania czerwonawego koloru co powodowało, iż znacznie bardziej

^ J.W. Waterer, op. cit. s. 38; de Felice, op. cit. s. 419 -420.

^ J. Lei/3- , op. cit. s. 60; G. Le Peltier, op. cit. s. 14; Gallv Leder s. 324.

E.W. Mick, op. cit. s. 19.

^ de Felice, op. cit. s. 420.

"■®® J. Lei/J , op. cit. s. 60.

Ibidem; C. Le Peltier, op. cit. s. 15*

1 o?

J. Lei/6 , op. cit. s. 60; L. Hager. Alte Wandbespannun-gen und Tapeten. Darmstadt 1963 s. 20.

¹®-" C. Le Peltier, op. cit. s. 15.