235
235
(8.7)
nocześnie wadę tej metody. W tych bowiem przypadkach, kiedy czynności, które, mimo że nie były przewidziane, jednak w rzeczywistości występują, wyniki pomiarów nie uwzględniają prawdziwych warunków pracy.
3. Pomiary dwoma sprzężonymi stoperami łączą zalety obu poprzednich metod. Do mierzenia czasu trwania czynności stosujemy dwa stopery w ten sposób sprzężone, że w chwili zatrzymania jednego uruchomiony zostaje drugi. Dzięki temu można bez potrzeby dodatkowych przeliczeń odczytać czas trwania wszystkich czynności w tym również wcześniej nieprzewidzianych.
4. Pomiary cykliczne różnią się od poprzednich tym, że mierzymy tu czas trwania szeregu kolejnych czynności w coraz to innym ich zestawieniu i na tej podstawie oblicza się czas trwania każdej z nich. Gdy na przykład zachodzi potrzeba wyznaczenia czasu trwania czterech kolejnych czynności tx, t2, ty i t4, wówczas należy przeprowadzić cztery pomiary P\,Py,Py iPą dla następujących zestawień czynności:
h + h = P\ h + h + ł* ~Pi h + + h + t4 =py
h + h + U =P4
Dodając równania stronami otrzymujemy
3 (fi + h + h + h) =P i +Pi +P3 +P4-
Uwzględniając, że występująca w nawiasie suma czasów trwania czynności elementarnych stanowi czas trwania zespołu kolejnych czynności T, ostani wzór można przedstawić w innej postaci
3
Znając czas trwania pełnego cyklu T wszystkich badanych czynności, można na podstawie równania (8.7) obliczyć czas
tA = l-px, t}=T-p2, t2 = T-py i t3 = T-p4
a tym samym znaleźć wartości, o które chodziło.
Metoda pomiarów cyklicznych znajduje głównie zastosowanie w normowaniu czynności krótkotrwałych, na przykład trwających mniej niż 3 sekundy. W takich przypadkach bowiem niecykliczne metody pomiarów chronometrażowych są mało dokładne.
Omówione metody badawczo-pomiarowe normowania procesu technologicznego wymagają dużego nakładu pracy i dlatego korzystamy z nich tylko w przypadkach wyznaczania normy czasu dla produkcji wielkoseryjnej i masowej. Trzeba ponadto zwrócić uwagę, że opierając się na wynikach uzyskanych tymi metodami, można zarówno poprawić istniejące już normatywy, jak i opracować nowe. Posłużenie się nimi w anali-tyczno-obliczeniowej metodzie normowania zwiększa dokładność ustalania normy czasu pracy.