choroszy#5

235

235

(8.7)

nocześnie wadę tej metody. W tych bowiem przypadkach, kiedy czynności, które, mimo że nie były przewidziane, jednak w rzeczywistości występują, wyniki pomiarów nie uwzględniają prawdziwych warunków pracy.

3.    Pomiary dwoma sprzężonymi stoperami łączą zalety obu poprzednich metod. Do mierzenia czasu trwania czynności stosujemy dwa stopery w ten sposób sprzężone, że w chwili zatrzymania jednego uruchomiony zostaje drugi. Dzięki temu można bez potrzeby dodatkowych przeliczeń odczytać czas trwania wszystkich czynności w tym również wcześniej nieprzewidzianych.

4.    Pomiary cykliczne różnią się od poprzednich tym, że mierzymy tu czas trwania szeregu kolejnych czynności w coraz to innym ich zestawieniu i na tej podstawie oblicza się czas trwania każdej z nich. Gdy na przykład zachodzi potrzeba wyznaczenia czasu trwania czterech kolejnych czynności t_x, t₂, ty i t₄, wówczas należy przeprowadzić cztery pomiary P\,Py,Py iPą dla następujących zestawień czynności:

h ⁺ h ⁼ P\ h ⁺ h ⁺ ł* ~Pi h +    + h + t₄ =py

h + h ⁺ U    ⁼P4

Dodając równania stronami otrzymujemy

3 (fi + h ⁺ h + h) =P i ⁺Pi ⁺P3 +P4-

Uwzględniając, że występująca w nawiasie suma czasów trwania czynności elementarnych stanowi czas trwania zespołu kolejnych czynności T, ostani wzór można przedstawić w innej postaci

_T=zPl±ll±£l±£±

3

Znając czas trwania pełnego cyklu T wszystkich badanych czynności, można na podstawie równania (8.7) obliczyć czas

t_A = l-p_x, t_}=T-p₂, t₂ = T-py i t₃ = T-p4

a tym samym znaleźć wartości, o które chodziło.

Metoda pomiarów cyklicznych znajduje głównie zastosowanie w normowaniu czynności krótkotrwałych, na przykład trwających mniej niż 3 sekundy. W takich przypadkach bowiem niecykliczne metody pomiarów chronometrażowych są mało dokładne.

Omówione metody badawczo-pomiarowe normowania procesu technologicznego wymagają dużego nakładu pracy i dlatego korzystamy z nich tylko w przypadkach wyznaczania normy czasu dla produkcji wielkoseryjnej i masowej. Trzeba ponadto zwrócić uwagę, że opierając się na wynikach uzyskanych tymi metodami, można zarówno poprawić istniejące już normatywy, jak i opracować nowe. Posłużenie się nimi w anali-tyczno-obliczeniowej metodzie normowania zwiększa dokładność ustalania normy czasu pracy.