choroszyE7

Rys. 21.15. Ząb w kształcie beczułki zmodyfikowany podczas wiórkowania lub docierania

0,03 mm na 100 mm szerokości wieńca. Beczkowaty kształt zębów można uzyskać dwoma sposobami:

a)    w wyniku dodatkowego ruchu wahadłowego stołu wiórkarki dookoła osi poziomej (rys. 21.16),

b)    za pomocą wiórkowników o zębach wklęsłych w kierunku swej długości.

Wiórkowanie poprawia zarys zęba, zmniejsza odchyłkę podziałki i zapewnia chropowatość powierzchni zębów odpowiadającą parametrowi R_a = od 1,25 do 0,63 pm. Poza tym do zalet wiórkowania należy zaliczyć możliwość obróbki uzębień wewnętrznych, dużą wydajność, rzędu 60 kół na godzinę i dużą liczbę obrobionych kół

Rys. 21.16. Schemat operacji wiórkowania i beczulkowania zębów: 1 - łoże wahliwe, 2 - palec wodzący, 3 - krzywka, 4 - punkt obrotu

od początku eksploatacji narzędzi do całkowitego ich zużycia, czyli długi okres trwania narzędzia.

Wielkość ta wyrażona liczbą obrobionych kół zębatych dla wiór-kownika w kształcie zębatki, przy 15-20 ostrzeniach, zawiera się w przedziale od 100000 do 200000.

Natomiast dla wiórkownika krążkowego, przy 4-6 ostrzeniach, trwanie narzędzia wyraża się liczbą od 25000 do 70 000 [43].

Ujemną stroną wiórkowania jest natomiast wysoki koszt narzędzia i wynikające stąd ograniczenie zastosowań do wielkoseryjnego i masowego wytwarzania.

Szlifowanie zębów wykonuje się trzema metodami: kształtowo-podziałową, obwie-dniowo-podziałową i obwiedniowo-ciągłą.

Szlifowanie kształtowo-podziałowe wykonuje się ściernicami kształtowymi za pomocą mechanizmów podziałowych. Aby przeszlifować zęby na całej szerokości, oprócz mchu obrotowego ściernica (lub obrabiane koło) wykonuje ruch posuwisto-zwrotny. Po każdym takim podwójnym skoku przedmiot obraca się o kąt 360°/z, co umożliwia obróbkę następnego zęba. Ponadto po pełnym obrocie przedmiotu następuje samoczynny zazwyczaj dosuw ściernicy w kierunku promieniowym lub zbliżonym do stycznego do koła podziałowego. Stosowane obecnie odmiany szlifowania kształtowo-podziałowe-go zębów podano w tabeli 21.5.

Za pomocą metody kształtowo-podziałowej uzyskuje się większą wydajność niż metodą obwiedniowo-podziałową, do jej zalet należy ponadto przydatność do obróbki uzębień wewnętrznych (np. szlifierki wytwórni Schmid u. Schaudt) i możliwość nadania zarysowi zęba dowolnego kształtu, co ma duże znaczenie przy modyfikacji zarysu. Do ujemnych stron natomiast należy zaliczyć: