choroszyF1

461

Rys. 21.17. Schemat docierania zębów metodą Fritza-Wernera

Metoda Klingelnberga jest oparta również na współpracy dwóch kół tworzących parą.

Koło 1 oprócz obrotu a dookoła własnej osi wykonuje jednocześnie ruch posuwisto--zwrotny w kierunku strzałki c (rys. 21.18a).

Koło 2, wprowadzone w ruch obrotowy b przez koło 1, otrzymuje dodatkowo ruch wahający d dookoła osi III, dziąki któremu uzyskujemy beczkowaty kształt ząbów (rys.

21.18b). Metoda ta umożliwia również docieranie kół O uzębieniu wewnętrznym.    ^Ry^s- 21.18. Docieranie zębów metodą

Docieranie nie usuwa błędów zarysu uzę-    Klingelnberga: a - schemat operacji,

..    ,    ,,    b - kształt zęba do docierania

bierna, zmniejsza natomiast chropowatość

powierzchni bocznych zęba, poprawia cichobieżność przekładni i zapewnia lepsze wzajemne dopasowanie zarysów.

21.7. OBRÓBKA KÓŁ STOŻKOWYCH 0 ZĘBACH PROSTYCH

Należy zauważyć, że obróbka uzębień w kołach stożkowych jest utrudniona, gdyż wysokość i grubość zęba zmniejsza się w miarę zbliżania się rozpatrywanego przekroju zęba ku wierzchołkowi stożka. Zgrubnie możemy nacinać takie zęby metodą kształ-towo-podziałową na każdej frezarce poziomej za pomocą podzielnicy. Odmianą tej metody jest obróbka narzędziem średnicy od 400 do 600 mm z wstawionymi segmentami ostrzy o coraz to wyższych zębach (rys. 21.19). Nacięcie wrębu odbywa się w czasie jednego obrotu narzędzia, przy czym jednocześnie są wykonywane trzy koła. Sposób ten wymaga jednak użycia specjalnej frezarki.

Do obróbki uzębień o dużych modułach stosuje się czasem metodę kopiowo-podzia-łowąZimmermanna (rys. 21.20). Zapewnia ona poprawny kształt zębów', lecz jest mało wydajna.

Zasadniczą metodą nacinania zębów prostych w kołach stożkowych jest obróbka obwiedniowo-podziałowa. W metodzie tej wykorzystuje się zasadę współpracy koła zębatego stożkowego 1 (obrabianego) z zębatką pierścieniową 2 o kącie stożka wierz-