choroszyI9

499

we jednoczesne wywołanie naprężeń promieniowych i osiowych w gwincie. Można w tym wypadku posłużyć się rozpierającą kulką (rys. 22.24e) lub rozwiązaniem, w którym stożkowe przyłącze czopa jest wpasowane do drugiego przyłącza (rys. 22.24f). W nim jednak, ze względu na trudności w zapewnieniu współosiowości gwintu i stożkowej części czopa, należy połączenie gwintowe wykonać z odpowiednim luzem.

W rozważanym przypadku z najlepszym skutkiem można posłużyć si $ połączeniem skrętkowym (rys. 22.25). Stanowi ono połączenie skrętne czopowe pośrednie o współosiowych z przyłączami gwintowanymi łącznikach najczęściej w postaci nakrętek. W następstwie tego gwint nie jest zginany, a podlega jedynie rozciąganiu wskutek działania siły napięcia wstępnego.

Rys. 22.25. Przykłady połączeń skrętkowych

Inne rozwiązania, stosowane najczęściej, to połączenia śrubowe. Są to połączenia skrętne nieczopowe pośrednie, na ogół o płaskiej powierzchni styku przyłączy. Przykłady najprostszych pod względem wykonania połączeń śrubowych widać na rys. 22.26. Ponieważ śruby złączne zwykle osadza się w otworach łączonych elementów z luzem rzędu od 0,5 do lmm, przeto dla zapewnienia dokładności usytuowania otworów przyłączy względem siebie stosuje się dodatkowe elementy ustalające w postaci występów, kołnierzy itp.

(rys. 22.27). W przeciwieństwie do śrub za-

Rys. 22.26. Przykłady połączeń śrubowych

kładanych do otworów z luzem, śruby specjalne, takie jak na przykład pokazane na rys. 22.28, śruby pasowane mogą przenosić obciążenia wzdłużne i poprzeczne.

Spośród czynności występujących w procesie montażu połączeń ze śrubą i nakrętką, takich jak:

a)    wzajemne orientowanie elementów zespołu łącznie z osiowaniem przyłączy i łączników,

b)    wstępne skręcanie przyłączy i łączników,