CCF20130109006

Bryłami nazywamy elementy konstrukcyjne, których wszystkie trzy wymiary są tego samego rzędu. Przykłady takich konstrukcji pokazano na rysunku 3.

mur oporowy

stopa fundamentowa

Rys. 3

2. KLASYFIKACJA OBCIĄŻEŃ

Obciążenia przykładane do konstrukcji dzielimy na:

-    bezpośrednie,

pośrednie (przemieszczenia wymuszone).

Spośród obciążeń bezpośrednich rozróżniamy:

stałe i zmienne; obciążeniem stałym nazywamy takie obciążenie, które nie zmienia swej wartości w czasie, a obciążeniem zmiennym nazywamy obciążenie o działaniu okresowym;

skupione i ciągłe; obciążenie traktujemy jako skupione, gdy cały ciężar rozłożony jest na niewielkiej powierzchni. Obciążenie to obejmuje siłę skupioną i moment skupiony. Obie te wielkości są związane z punktem przyłożenia. Obciążeniem ciągłym nazywamy ciężar rozłożony na pewnej powierzchni lub wzdłuż linii;

powierzchniowe i objętościowe; obciążeniem powierzchniowym nazywamy obciążenie rozłożone na powierzchni konstrukcji, natomiast obciążeniem objętościowym nazywamy takie obciążenie, które jest przyłożone do punktów wewnętrznych konstrukcji (ciężar własny);

-    statyczne i dynamiczne; obciążeniem statycznym nazywamy takie obciążenie, którym obciążamy konstrukcję w sposób powolny. Narasta ono od zera do swej skończonej wartości w pewnym przedziale czasu. Obciążenie dynamiczne jest przyłożone do konstrukcji natychmiastowo w swej skończonej wartości (/ = 0).

Do obciążeń pośrednich zaliczamy przyczyny, które mogą wywołać zmiany v pracy konstrukcji, a mianowicie:

przemieszczenia wywołane zjawiskami termicznymi i higroskopijnymi,

-    skurcz,

przemieszczenia wywołane sprężeniem, naprężeniami własnymi, błędami wykonania,

nierównomierne osiadanie podpór.

1. RODZAJE WIĘZÓW I ICH REAKCJE

Każda konstrukcja składa się ze skończonej liczby różnego rodzaju elementów, lakich jak: pręty, płyty, bloki. Elementy te są połączone między sobą lub z podłożem za pomocą więzów.

Rozróżniamy następujące rodzaje więzów płaskich: a Podpora przegubowa (rys. 4), odbiera dwa stopnie swobody, a mianowicie uniemożliwia przesuw w każdym kierunku, pozostawiając swobodę obrotu dookoła środka przegubu.

Na rysunku 4a, b, c pokazano schematy takiego podparcia, a na rysunku 4d siły zastępujące działanie narzuconych więzów, czyli reakcje podpory.

ii)    b)    c)    d)

-+ -		L	/" iLL	zzzń
7&7?r/				V

Rys. 4

b, Podpora przegubowo-przesuwna (rys. 5) pozbawia układ jednego stopnia swobody, a mianowicie uniemożliwia przesuw w kierunku prostopadłym do linii podparcia, pozostawiając możliwość przesuwu wzdłuż linii podparcia i możliwość obrotu dookoła środka przegubu.

Na rysunku 5a, b, c pokazano schematy takiego podparcia, a na rysunku 5d reakcję podpory.

c)

d)

u)

b)

'///////z.

-U-

Rys. 5

V