CCF20130109007

c. Utwierdzenie (rys. 6) pozbawia układ trzech stopni swobody, uniemożliwiając wszelkie ruchy na płaszczyźnie.

Schematy utwierdzenia pokazano na rysunku 6a, b, c, a reakcje więzów na rysunku 6d.

a)    b)    c)    d)

Rys. 6

d. Utwierdzenie z przesuwem poziomym (rys. 7) odbiera dwa stopnie swobody, a mianowicie uniemożliwia przesuw pionowy i obrót.

Na rysunku 7a i b przedstawiono schematy takiego podparcia, a na rysunku 7c, reakcje więzów.

a)    b)    c)

Rys. 7

e. Utwierdzenie z przesuwem pionowym (rys. 8) odbiera możliwość przesuwu poziomego i obrotu. Schematy takiego utwierdzenia pokazano na rysunku 8a i 8b, a reakcje więzów na rysunku 8c.

I PODSTAWOWE ZAŁOŻENIA

W rozważaniach wytrzymałości materiałów przyjmuje się następujące założenia

upraszczające:

I Zakłada się, że materiał, z którego wykonano element konstrukcji jest idealnie sprężysty, tzn. po zmianie kształtu na skutek obciążenia powraca do kształtu pierwotnego po odciążeniu.

' Przyjmuje się, że materiał ciała sprężystego wypełnia w sposób ciągły całą jego objętość, czyli stanowi tzw. continuum.

I Materiał elementu konstrukcji jest jednorodny, co oznacza, że właściwości fizyczne materiału są takie same w każdym jego punkcie, i izotropowy, co oznacza, że jego własności są jednakowe we wszystkich kierunkach.

I Zakłada się, że przekrój płaski elementu konstrukcyjnego przed odkształceniem pozostaje płaski po odkształceniu (założenie płaskości przekrojów Bemoullie-go). W niektórych przypadkach założenie to nie może być stosowane.

’> Przemieszczenia poszczególnych punktów obciążonego ciała sprężystego są wielkościami małymi w stosunku do jego wymiarów.

(• Przyjmuje się, że siły przyłożone do konstrukcji nieodkształconej nie zmieniają swych linii działania po odkształceniu tej konstrukcji (zasada zesztywnienia).

/ Skutki działania poszczególnych sił działających na dane ciało sprężyste są od siebie niezależne. Można je sumować algebraicznie (zasada superpozycji). W niektórych przypadkach założenie to nie może być stosowane.

K Przy obciążeniu statycznym siły przyłożone do ciała sprężystego rosną w sposób ciągły i powolny od zera do swej ostatecznej wartości.

'! Między obciążeniami a odkształceniami sprężystymi istnieje zależność liniowa wyrażona prawem Hooke’a.