CCF20130109010

Wektor główny znajdujemy jako sumę wektorów P_x \ P₂, co daje

2

^ = £*5=^+^=M-5]-

/•=I

Wektor momentu głównego zgodnie z (1.3) jest równy:

2    2

i=l    ;=l

gdzie:

		i	j	k
M\-	= 'iX^ =	0	6	5
		0	0	-5
stąd
K--	= [-30,0,0],
		i	j	k
	= r2xP2 =	4	0	5
		0	10	0

;tąd

a77 = [- 50,0,40],

:atcm

W_Q = JT_X+ W₂ = [- 80,0,40],

.3. REDUKCJA PŁASKIEGO UKŁADU SIŁ

Jeżeli siły działające na dany element leżą w jednej płaszczyźnie mamy do czy icnia z płaskim układem sił.

Przykład redukcji takiego układu sił do bieguna 0 pokazano na rysunku 1.5. Wektor momentu głównego jest normalny do płaszczyzny działania sił, a wek r główny leży w tej płaszczyźnie, przy czym

p,-- 'Żp.Ąk.p

i=1

(1.4)

1'H/YKŁAD 2

/redukować płaski układ sił przedstawiony na rysunku 1.6 do punktu 0. I >anc: 7\ = [0 -5,0], ń = [5,6,0], P = [25,0,0,], 7₂ = [5,4,0],

^ = [-15,0,0], ^ = [0,6,0].

U . l.ioi główny obliczamy jako sumę geometryczną wektorów P_i , P₂, P₃.