DSC00044

123

123

„nirej innego członu z i prędkości unoszenia członu y wraz z czło

“y *    ⁺ V

W przekładniach kątowych te trzy wektory tworzą trójkąt{ znając j®_ 1^00 t wektorów oraz kierunki dwóch pozostałych, możemy zbudować ten KLójkąt i wyznaczyć długość i zwroty pozostałych wektorów.

Rys. 132. Przykład określania przełożenia w przekładni obiegowej kątowe ji a) schemat przekładni, b) plan prędkości kątowych

Przeanalizujemy dla przykładu układ przedstawiony na rysunku 132a.

■Podczas obrotu jarzma J dokoła osi koła 1 następuje toczenie się koła Ił po powierzchni koła 1 a jednocześnie obracanie się tego koła względem

własnej osi (tj. względem jarzma). Bezwzględnym ruchem koła 2 jest w

I każdej chwili obrót dokoła linii a^g. ^obr^t koła 2 wraz z jarzmem J

| jest ruchem unoszenia i odbywa się dokoła osi koła 1, natomiast względ-| ny obrót koła 2 następuje względem własnej osi. Dla tego przykładu zapi*

“2 f* ⁵J ⁺ «2J*

I Załóżmy, że dana jest Wj. Rysując ten wektor (oczywiście w określonej Kpodziałce) możemy, po wykorzystaniu znanych kierunków, znaleźć

■ “sj ^{1 w}2 <^ry«*

1 kolejny przykład.

Dana jest przekładnia przedstawiona na rys. 133a. Dla tej przekład*