m
Przedsiębiorstwa schyłkowe
Charakterystyczną cechą przedsiębiorstwa schyłkowego jest kryzys Pojęcia tego mc należy jednak utożsamiać 7 wszelkiego rodzaju trudnościami, które zdarzają stę zawsze. Takie problemy. jak np. opóźnione dostaw> materiałów, awarie maszyn, pożar magazynów, nie musza wcale omaczac kryzysa, choć mogą mieć wpływ na przejściowe pogorszenie efektów osiąganych przez firmę.
k. r> rysom nazywamy stan. który wskutek kumulacji wiciu zjawisk zagraża oozycn kcntsresłcy.Tuej przedsiębiorstwa oraz zdolności generowania ćocŹKNicw V* praktyce jogo objawem jest przede wszystkim MmmyłO sę przez dusn cza> spadek wielkości sprzedaży i osią-gMydi zysków.
Pnyaywj kryzysu mmmm podaehć na zewnętrzne i wewnętrzne. Pśeraszs r mdk to mp mIhmi m popycie na wyroby lub usługi, pcpwat aę ■owych 1 r ■> mi —ii 11 nśefcorrystne regulacje prawne. srsss3s\ wtancp patayesą ep fnysywra wewnętrznymi natomiast mona bvi Mph w imrtpśamm. zbyt szybki wzrost, konflikty osobowe i o wAadaę. brak ■ jkwahhbii wrrj kndry. naruszenie przez
firmę sbawmjvz|a prawa
Ikryzjan aw mtśo^ jaOawk miasmć pdMMMtzm. jako mcoo-wracslóeec- .rś. Cfełfk rycy wykazali wdM mądrość, przedstawiając w iwrm pamr dma _ kryzy-;' w pomno dwóch symboli, oznaczają* cyzh mkaęoaemm • mamę Z odw) imaj Mm* o kry żywe finsy swwdcsa whm mdbaoynoaa jpmpwhn, j*h
• odpływ hsAdo tmhdoHi
• tr*bfc/tf3mCjVWNBff IBW,
• yfe agmmm wwmd mmmftwMfrw 1 prnowwnsfc^w* słota motywa* (p, drenaż M^m.
• wewwąmmr hzmmM, opalmy bak pwhifbonscobi 1 »• nowa •* <mh
• mnbbm sdbbbt WMmflbcąo bwomadai ea rynków,
• ofcmawmmr przy ihMfyuNHk opw pMwytbch m pfiyvb»<
• mewbwwsc patwam firmy w mao ąpadbrfc*
Jedwocacśmc jednak w ohomhr wtadbowym anod pwhąbooł'
wcan otwieram wą moMpamra nm&fiwwio
hwłlcmeyo ptMi fttftitwo.
• czerpanie na przykład przejściowych korzyści dzięki ograniczeniu konkurencji.
• okazja do „oczyszczenia" bilansu.
Dobrym przykładem wyjścia z kryzysu jest przypadek Stoczni Szczecińskiej. Uznano go zresztą za wzorcowy dla przedsiębiorstw przechodzących transformację w krajach Europy Wschodniej, o czym świadczy obszerne studium, zamieszczone w 1995 roku w czasopiśmie ,.Harvard Business Review".
Struktura organizacyjna powinna się zmieniać wraz z wielkością przedsiębiorstwa, chociaż w praktyce obserwujemy często wiele zaniedbań w tym zakresie. Istnieją różne sposoby klasyfikacji wielkości firm. Można oceniać je pod tym względem na podstawie takich kryteriów, jak: zainwestowany lub własny kapitał, liczba zatrudnionych, poziom obrotów. W sumie jednak mierniki liczbowe, ze względu na ich umowność, należy traktować jako pomocnicze, Korzystniejsze wydają się kryteria organizacyjne, określające rodzaj problemów, które pojawiają się w miarę wzrostu firmy, oraz sposoby ich rozwiązywaniu. Biorąc pod uwagę to zastrzeżenie, możemy wyróżnić następujące klasy wielkości przedsiębiorstw;
• przedsiębiorstwa małe (obszar specjalizacji).
• przedsiębiorstwa średnie (obszar pogłębionego podziału pracy, specjalizacji i delegowania uprawnień).
• przedsiębiorstwu duże jednobranżowe (obszar funkcjonalizacji).
• ptzcdsiębiotstwu duże wielobranżowe (obszar decentralizacji).
• przedsiębiorstwa wielkie koncerny (obszar kooperacji i integracji)