DSC00372 (9)

AMOUR, IE PREN CONGćT^

COŁ$

J Porzucany o miłości, twoia szkołę płnną,

Gdzie zbyłem się rozumu i myśli dojrzałej. gdzie błądziłem. gHzifi. próżno mi-lain mijały_r Gdzie zmarnowałem całą młodość mą szafrorią.

Nieszczęsny, kto dziecinę poznał uskrzydloną,

Co myśli ma pierzchliwe, sąd — jak wiatr niestały, Co kwiaty nasze zrywa, zanim wzejść zdołały,

Co sen zostawia płochy i ufność zwiedzioną.

Młodość była jej matką, mlekiem — krew gorąca, Śmiercią — pycha niewczesna i nuda trawiąca Wśród namiętności próżnych jako dym znikomy.

Kasandra mnie zdobyła, Maria joiałg-^jpgp, ^ J^a^^^zno^u^Mmru innej b^em sługą^ j^dno^toprąfelejrB^^

Przekład M. Wronckiej.

Zwyciężyłaś mnie, pani! Przyjmij ten zielony Bluszcz, co nisko się wije i, zwinne pierścienie Rozścielając wokoło, drzewa i kamienie Więzi, ściska, oplata chciwymi ramiony.

/

\

Tobie jednej ten wieniec z bluszczu przeznaczony. ^y Chcę, jak on, dniem i nocą wić się niestrudzenie Wokół ciebie, w miłosne, jak on, uścaśnienie Obejmując na wieki twój marmur toczony.

Czyż kiedy na szczęśliwy taki dzień zasłużę,

Bym o świcie, gdy zorza budzi świat uśpiony,

Pod niebiosów błękitem, w ptasząt rannym chórze,

Ustami wargi twojej dotknął półprzymknionej I smutek mój ci zwierzył, i wreszcie, spragniony, Dwojgiem ramion otoczył twe śniegi i róże?...

Przekład M. WronehiefT

67