DSC00354 (10)

IE PAR ANGONNE...

Porównuję do twojej dziewczęcej piękności,

Która jaśnieje zawsze w swojej wiośnie młodej, Mieniąc kwiecień, co pośród radosnej pogody Odradza ^swoje kwiaty w zielonej świeżości.

Przed twym obliczem pierzcha uczucie srogości — Przed nim umyka zima z dotkliwymi chłody.

On jest piękny — i piękne są twoje jagody,

On stały w swym powabie — tyś stała w wierności.

On maluje wybrzeża, równiny i lasy —

Ty wiersze moje barwisz kwieciem wdzięcznej krasy, On rosą spracowane orzeźwia oracze —

Ty zmywasz mojej próżnej nadziei cierpienie.

On na rośliny zlewa chmur niebieskich płacze —

Ty wydobywasz z oczu moich dwa strumienie.

Przekład L. Staffa.

Wszystko, wszystko na świecie niech się odtąd zmienia: Niech kochanek szczęśliwy do łez będzie skory,

Kwiaty nićrl|aj z dębowej wykwitają kory,

Woda niech się od wiatrów nie wzrusza westchnienia,

Młódniechaj wbrew naturze wytryśnie z kamienia,

Niecn wiosna w jednostajne stroi świat kolory,"

Zimą Bi^er-h jbedzie spieka, mróz wśród letniej pory^ Chmura niech odtąd deszczów nie~~dźwi|^~brzemienia!

Wszystko niech pójdzie wniwecz, gdy,,święte ogniwa

Miłości, które jedna tylko śmierć przerywa

Swym zjawieniem okrutnym — tyś podeptać zdolną! ^/>u*

Czemu, pani, miłości łamiesz prawo stare?

Czemu robisz to, czego ci robić nie wolno?

O, czemu tak niegodnie złamałaś mi wiarę?

Przekład M. Wronckiej.

21