DSC00396 (3)

Młot z położenia 1 o wysokości h opada do położenia wyjściowego ₀ Jąc maksymalną prędkość

v - V2głT ,

(4-2)

gdzie :    g - 9,81 m/s² - przyśpieszenie ziemskie.

Po złamaniu próbki młot wznosi się na wysokość h * w położenie 2. Młot puszczony luzem z położenia 1 osiągnie położenie 3- Uwzględniając to, że straty spowodowane tarciem w młocie nie mogą przekraczać 1#, możemy przyjąć «»«q, a wobec tego również h=h_Q. W związku z powyższym energia potencjalna młota w położeniu 3 lub 1 wynosi

L₁ - Ch ,

(4.3)

gdziei 0 - ciężar młota zredukowany do środka uderzenia.

Energia potencjalna młota po złamaniu próbki w położeniu (2) wynosi

L₂ - Gh’ .

(4.

Zatem energia zużyta na zniszczenie próbki wynosi

• L_u - Lę - ^l2 - G(h - h*) ,

(4.5)

Ponadto z rys. 4-5 wynika, że:

* 1 cos(100 - Ot) - 1(1 r r    r

cos ot) . (4.6)

(4-7)

h• - l_rd - oomp) .

gdzie l l_r - długość zredukowana wahadła fizycznego.

Po podstawieniu wzorów (4.6) i (4.7) do (4.5) otrzymamy

L - 0L(cosb - oosm) •

u f

u

(4.8)

Maksymalną prędkość wahadła obliczamy wstawiając do wzoru (4.2) zwtąMk (4.Ć)

byeb o stałym lab zmiennym zasobie energii potencjalnej. Na rya• 4.6 przed * stawiono młot wahadłowy typu Ofesrpy. Ramię wahadła 2 zamocowane Jest wd»'

(4.9)

. bo prób udarnoścl używa się młotów wahadło *