Załącznik nr 2;
Procedura postępowania przed Komisją Arbitrażu
1. Komisja Arbitrażu, zwana dalej „Komisją*, rozpatruje spór, jeżeli nie został on rozstrzygnięty w trakcie postępowania negocjacyjnego.
2. Strona sporu powinna w ciągu 7idni od dnia podpisania protokołu rozbieżności poinformować drugą stronę o zamiarze poddania sporu rozstrzygnięciu Komisji oraz określić zakres przedmiotu sporu przekazywany do rozstrzygnięcia przez Komisję.
3. Druga strona sporu nie może uchylić się od udziału w postępowa* niu przed Komisją;
4. W ciągu 7 dnbod przekazania informacji o zamiarze poddania sporu rozstrzygnięciu Komisji obie strony sporu wyznaczają swoich członków Komisji z listy arbitrów oraz ustalają miejsce Łtermin pierwszego posiedzenia.
\5. Na pierwszym posiedzeniu członkowie Komisji iWyznacżąją prze-wodniczącego-superarbitra spoza listy arbitrów oraz ustalają miejsce i termin posiedzenia Komisji.
6. Komisja rozstrzyga spór stosując zasady postępowania 'określone w pkt. 7-14. Komisja może przyjąć dodatkowe zasady postępowania, które będzie stosowała w toku rozstrzygania sporu.
M Komisja rozstrzyga spór z udziałem przedstawicieli stron sporą; których zawiadamia o miejscu i terminie posiedzeń Komisji.
8. W trakcie posiedzeń Komisja bada protokół rozbieżności, inne dokumenty istotne dla rozstrzygnięcia sporu, a także może wezwać przedstawicieli stron sporu do przedstawienia stanowisk stron lub do złożenia dodatkowych wyjaśnień.
9. Komisja nakłania strony sporu do zawarcia porozumienia, a jeżeli do zawarcia porozumienia nie dojdzie, wydaje orzeczenie.
10. Treść porozumienia zawartego przed Komisją powinna być zamieszczona w protokole posiedzenia Komisji i stwierdzona podpisami przedstawicieli stron sporu.
11. Jeżeli Komisja nie postanowi inaczej, orzeczenie zapada większością głosów na naradzie niejawnej.
12. Orzeczenie powinno zawierać:
1) skład Komisji,
2) datę wydania orzeczenia,
3) określenie stron sporu,
4) rozstrzygnięcie i jego uzasadnienie,
5) podpisy pełnego składu Komisji.
I3p5rzeczenie doręcza się stronom sporu w ciągu 7 dni od dnia jego |^ray|iania.
14, Jeżeli Komisja nie postanowi inaczej, każda ze stron sporu ponosi koszty postępowania związane z udziałem w sprawie jej przedsta-, -wi cieli oraz wyznaczonych przez nią arbitrów; koszty związane z udziałem przewodniczącego-superarbitra ponoszą obie strony ytównych częściach.
Konflikty wynikające ze stosowania przepisów o przedsiębiorstwach państwowych i o samorządzie załogi przedsiębiorstwa państwowego mogą wymagać rozstrzygnięcia sporu między:
(1) radą pracowniczą przedsiębiorstwa a dyrektorem przedsiębior-
(2) organami przedsiębiorstwa a organem założycielskim przedsię--•jpo&twa,
- (3) organami przedsiębiorstwa a organem sprawującym nadzór nad ■DKeuśiebiorstwem.
ąf^prawy te rozpoznają w postępowaniu cywilnym nieprocesowym sądy wojewódzkie, właściwe według miejsca siedziby przedsiębiorstwa (zrzeszenia), z którego działalnością wiąże się przedmiot sporu.
Szczegóły procesowe dotyczące postępowania w tych sprawach re-gulują przepisy art. 6911 do 6919 K. p. c. w brzmieniu ustalonym przez art. 6 pkt. 4 ustawy z dnia 24 maja 1989 r. o rozpoznawaniu przez sądy spraw gospodarczych (Dz. U. nr 33, poz. 175). Oczywiste jest, że zastosowanie znajduje tu cały dodany rozdział IV a. w Kodeksie postępowania cywilnego poświęcony sprawom gospodarczym (wprowadzony artykułem 6 pkt 3 cytowanej ustawy z dnia 24 maja 1989 r.)
Odrębne uregulowania prawne przewidziano także dla rozstrzygania konfliktów powstających w związku z upadłością spółek (art. 63 -230 Kodeksu handlowego) i przedsiębiorstw państwowych. Przepisy ustawy z 17 listopada 1964 roku wprowadzającej Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. nr 43, poz. 297 z późn. zm.) pozostawiły w mocy między innymi (zob. Art. VII):
1) prawo upadłościowe - rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. (Dz. U. RP. nr 93, poz. 834 z późn. zm.);
2) prawo o postępowaniu układowym - rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. (Dz. U. RP. nr 93, poz.
836 z późn. zm.),
Do obu wyżej wymienionych rozporządzeń wydano współcześnie (1992 r.) obszerne komentarze w formie książkowej..