BU stenowi część normalnego ubioru i chroni stopę przed urazami mechanicznymi oraz niekorzystnymi wpływami otoczenia. Jego kształt i sposób wykonywania zmieniały się na przestrzeni czasu zależnie od klimatu, zwyczajów środowiskowych, panującej mody, możliwości surowcowych i technologicznych oraz od wielu innych czynników. Noszone obecnie obuwie (tomskie i męskie różni się wysokością obcasa i związanym z nim ukształtowaniem całego spodu. Wysokość i kształt obcasa w obuwiu damskim ulega częstym zmianom, stosownie do panującej aktualnie mody i często wbrew zdrowemu rozsądkowi. Różnorodne fasony wierzchniej części obuwia sprowadzić można do czterech zasadniczych typów
1. sandały
2. czółenka
3. pót>uty \
4. trzewiki
Pierwsze dwa typy nie maja w zasadzie zastosowania w budowie obuwia ortopedycznego. Półbuty bardziej estetyczne, lżejsze i łatwiejsze w zakładaniu pozostawiają swobodę ruchów w stawie skokowo-goleniowym, stosujemy je w zaopatrzeniu tych zniekształceń stopy które nie wymagają ochrony stawu skokowego
W większości jednak zniekształceń, i schorzeń stóp stosujemy odpowiednio skonstruowane obuwie z cholewką sięgającą powyżej kostki.