DSC00858

«A NASĄLSą

poza mą, groźnej i nierozpoznawalnej przestrzeni „wielkich borów, wysokich jak zboże traw, mokradeł na których straszą po nocach błędne ogniki” ». W taki sposób widzi ją bohater: jako idylliczny pejzaż zatrzy. manego czasu, odwzorowujący obrazy trochę zabawne trochę egzotyczne, bo należące do epoki dzieciństwa ojca. Jest w nim biały dwór zamieszkany przez dziw. nie ubrane dzieci — dziewczynkę w bieli i chłopca w pumpach, który ją więzi. Są — jak w baśni — uczłowieczone zwierzaki, biorące udział w wydarzeniach, i jacyś dorośli, nie odgrywający większej roli. Postacią główną jest ów chłopak, okrutny panicz Troip, wykazujący niezwykłe podobieństwo do bohatera i szczególnie w stosunku do niego nieprzyjazny.

Ograniczenie Doliny wyrażające się zarówno w jej krajobrazie, jak i zamkniętym charakterze toczącego się tu życia jest cechą strukturalną o naczelnym znaczeniu. Określa ją jednoznacznie jako Arkadię. W romantycznej estetyce pojęcie ograniczenia, zacieśnienia stanowi „istotę materialnego i moralnego świata idylli” ^u.

Zamknięcie w niewielkim kręgu własnych spraw, izolacja od zamętu cywilizowanego świata chroni przed alienacją, umożliwia egzystencję w pełni harmonijną-Dlatego do Doliny strzeżonej przez Troipa tak trudno dostać się przybyszom z innego świata; odchodząc z niej nie wraca się już nigdy — świadczy o tym przypadek ojca. Można istnieć tylko w jednym z dwóch światów — Piotr uwalniający dziewczynkę przy po-

¹⁰ Tamże, s. 55.

«ra ltnz^s.¹ 73l °^w * k ^a» Stawianie, my lubim sielanki, Warm-