DSC01151

Obliczone w podany sposób naprężenia nie powinny przekraczać wartości dopuszczalnych, które przyjmuje się z reguły zaniżone. Dawniej zalecano przyjmować wielkości naprężeń dopuszczalnych równą 0,1 Obecnie szereg firm zaleca przyjmowanie naprężeń na poziomie 170—180 kG/cm², przy jednoczesnym stosowaniu żeliw o wysokiej wytrzymałości. Odkształcenia zależą od modułu sprężystości, który dla żeliwa wynosi E = 0,8—1,2 • 10® kG/cm². Zalecane jest stosowanie żeliw modyfikowanych gatunku Z1 25 lub Z1 30 o drobnoziarnistej i jednorodnej strukturze, co wpływa na zdolność tłumienia drgań.

Na korpusy spawane stosuje się stal St3S o module sprężystości E ** 2,1 • 10® kG/cm* a naprężenia dopuszczalne przyjmuje się rzędu 300—350 kG/cm².

Inne przekroje i wymiary korpusu projektuje się zależnie od potrzeb konstrukcji wychodząc z wymiarów przekroju II—II i zarysu wyznaczonego przez rozmieszczenie i montaż innych zespołów.

Przy projektowaniu korpusu, zwraca się uwagę: na staranne powiązanie pionowych ścian korpusu w celu zapewnienia odpowiedniej sztywności poprzecznej, na podparcie opraw łożysk wału korbowego w celu wyeliminowania ich uginania się oraz na ukształtowanie i wymiary płyty stołu zapewniające możliwie najmniejsze ugięcia.

Ukształtowany w podany sposób korpus sprawdza się na odkształcenia określając zwiększenie odległości od powierzchni stołu do osi wału korbowego i kąt obrotu prowadnic w stosunku do powierzchni stołu.

W praktycznych obliczeniach kontur korpusu dzieli się na kilka odcinków, dla których powierzchnia przekroju i inne parametry mogą być przyjęte stałe. Korpus pokazany na rys. 5.24 ma łamaną oś urojoną belki. Korpus dzieli się na trzy części o równych parametrach przekroju, dla których oblicza się strzałki ugięcia i kąty obrotu.

Dla odcinka pierwszego strzałkę ugięcia stołu oblicza się ze wzoru

B jjjS§ _+kL^⁺JhŁ    (5.4)

¹ 3EJ_t    GF,

gdzie:

P_n, w, x_u, E, J— Jak w poprzednich wzorach,

G — moduł sprężystości postaciowej, k — 1,5 — współczynnik kształtu przekroju,

Kąt obrotu na tym odcinku w radianach oblicza się ze wzoru

(5.5)

(5.6)

(5.7)

e _ p-^fw+^x._ty

¹ “    2 EJ,

Dla drugiego odcinka wzory powyższe mają postać

, • p„ v

~EF_t

i | p_n(tt)+x_rłn,

2E J,

Przesunięcia na trzecim pochylonym odcinku określa się z działania siły rozciągającej powodującej odkształcenia w kierunku pionowym

P_n l_a , .

f_lr- - ⁿ * sin*a    (5.8)

Ig EF_$

i składowej gnącej, odkształcenia od której są równe

L_a m •Ękrii cos*<x 4- k ~~~ cos*a    (5.9)

^ig 3CJ,    GF_a

kątowego przesunięcia na trzecim odcinku nie oblicza się, ponieważ ten odcinek znajduje się tylko w górnej części prowadnic.

Przesunięcie całkowite oblicza się ze wzoru

/ = /,+*₁0₂+/_f+/_Sr*H«g+lAcos*    (5.10)

Ogólne kątowe przesunięcie prowadnic jest równe

0 « O_t+20_t    (5.11)

Otrzymane wartości porównuje się z danymi doświadczalnymi lub z ustalonymi zależnościami i w przypadku większych odkształceń powiększa się wymiary przekrojów.

Trudność stanowi dobór wskaźników porównawczych. Brak jest ściślejszych ustaleń w tym zakresie. Różni producenci przyjmują rozmaite wskaźniki. Na przykład amerykańska firma Bliss stosuje dla produkowanych przez skbie pras wysięgowych z normalnego typoszeregu wskaźnik odkształcenia korpusu 0,0015-7-0,0018 cala na cal wymiaru wysięgu. W Polsce przyjęto ustalony wspólnie z NRD wskaźnik sztywności ogólnej prasy

.1 P„ • _ kG

C =    ■ 1000 -----

j    nm

którego maksymalna wartość wynosi dla pras mimośrodowych stałych C = 6,3 fc; a dla pras przechylnych i z nastawnym stołem C *= 5,9 ]/P_n.

Podane wartości odnoszą się do czystych odkształceń bez uwzględnienia luzów w mechanizmach.

Z podanego wskaźnika można określić orientacyjnie wielkość odkształceń przypadającą na korpus. Z reguły wynosi ona, jak wykazały badania, w prasach przechylnych około 35-r-50°/o ogólnego bilansu odkształceń, a w prasach stałych odpowiednio 25-f-35 %.

Sztywność kątową można przyjmować rzędu C = (6-8) 1000 /p_n~

rad

W każdym przypadku należy poszczególne prototypy pras poddać badaniom, celem porównania obliczeń z rzeczywistymi odkształceniami. Pozwala to na wprowadzenie niezbędnych poprawek w maszynach produkowanych seryjnie.

Mechanizm przechylania korpusu

W prasach przechylnych korpus ustawiony jest na tak zwanych nogach i ma możliwość pochylenia osi pionowej, a tym samym *i powierzchni stołu, co umożliwia usuwanie wyrobów pod własnym ciężarem. Kształty nóg są bardzo różne.

Często nogi wykorzystywane są do umieszczania w nich aparatury elektrycznej i powietrznej. Z reguły wykonywane są tą samą metodą co korpus prasy, chociaż stosuje się w prasach odlewanych nogi spawane prostej konstrukcji, co zmniejsza Ich koszt i ogólny ciężar prasy. Istnieją jednak tendencje podwyższania ciężaru i wzmocnienia konstrukcji nóg, co zapewnia większą stabilność i zapobiega kołysaniu się prasy.

Ogólna zasada przechylania korpusu jest bardzo prosta. Omówimy ją na przykładzie mechanizmu przechylania stosowanego w prasach krajowych (rys. 5.26).

Oś obrotu korpusu 1 umieszczona jest zwykle w osi stołu. Sworzeń 2 przykręcony do korpusu, w miarę opuszczania korpusu, przesuwa się w otworze wykonanym w nogach. Śruba 3 mechanizmu przechylania połączona jest ze sworzniem 2 i osadzona w nakrętce 4 umieszczonej obrotowo i przegubowo w nodze. Po zluzowaniu nakrętek 5 i 6 obraca się nakrętkę 4 za pomocą zapadkowego klucza 7, powodując

16" 243