DSC03337 (2)

112

r

3,ą,2, Zadanie, zasób 1 funkcjonowanie w bo ta Językowym opl3le przestrzeni decyzyjnej

Podstawową kategorią, wykorzystywaną w niniejszej pracy de opisu zadań projektowych, jest zasób. W zasobie wydziela się cechy i wartości cech - co w analizie morfologicznej odpowiada określeniu zbiorów formujących w taki sposób, że: /1/ liczba cech jest równa liczbie zbiorów formujących, /2/ repertuar wartości cechy Jest równy zbiorowi elementów opisujących w sposób alternatywny dany obszar decyzyjny. Wektor bieżących /aktualnych/ wartości cech zasobu odpowiada wektorowi będącemu elementem przestrzeni decyzyjnej D • Zadanie projektowe for-mulowane jest przez określenie dla pewnego /również hipotetycznego/ zasobu: stanu początkowego /założeń/, stanu końcowego /celu/, trajektorii stenów wiodącej od stanu początkowego do stanu końcowego /procedury/. Trajektoria stanów powinna nale-żeć do grafu stanu zasobu. Graf ten opisuje przestrzeń funkcjonowania zasobu.

Między Metajęzykiem opisu przestrzeni decyzyjnej D oraz mota językiem opisu wierzchołków grafu stanów istnieje łatwy do ustalenia izomorfizm pojęć. Analiza morfologiczna, a zwłaszcza rozszerzona technika AIDA, może być wykorzystana w dwu odmiennych celach: po pierwsze do generowania wierzchołków grafu stanów zasobu z uwzględnieniem kolizji apriorycznych, tzn. - w języku analizy morfologicznej - do generowania dopuszczalnych elementów przestrzeni decyzyjnej D ; po drugie do generowania dopuszczalnych łuków 1 dróg na grafie stanów zasobu z uwzględnieniem kolizji aposterlorycznych, tzn. - w Języku analizy morfologicznej - do określania dopuszczalnych sekwencji elementów /trajektorii/ przestrzeni decyzyjnej D.

Procesy generowania elementów i trajektorii przestrzeni 5 powinny być oceniane Jakościowo, np. przez porównanie liczby e-lementernycb operacji obliczeniowych koniecznych do uzyskania rozwiązania /osiągnięcia celu/ za pomocą rozszerzoneJ techniki AIDA oraz za pomocą metody stopni podobieństwa /wykorzystanie odległości Haaminga/,

5.4.3. Ograniczenia i wartościowanie przestrzeni decyzyjnej

Opis przestrzeni decyzyjnej - w przypadku zastopowania techniki AIDA. - może postępować następująco:

1/ dla określonego problemu decyzyjnego tworzy się homologi D«i» ®2*    ^Dm odpowiadające wydzielanym obszarom decyzyjnym:

‘d/ każdemu z hotnologów i>| przypisywana jest waga *_if charakteryzująca względną istotność rozpatrywanego obszaru decyzyjnego w stosunku do pozostałych obszarów; wagi homologów powinny spełniać ograniczenia:

VD_ł w| | Oi    = 1i

D^« D    i=1-m

jeżeli

w^» homolog D_k będziemy uważać za bardziej w sensie stabilności elementów d.

istotny niż homolog D^ • np. w porównaniu z elementami innych homologów;

5/ dla każdego homologu    definiuje się zbiór

również oznaczany w tej pracy jako składa się z elementów d₄ , (d_i

d\    Ji

formujący.

Dj ; zbiór formujący D_t -    ) ; każdemu elementowi

d. przypisywana jest waga v. charakteryzująca względną is-³i    ³i

totność tego elementu w stosunku do pozostałych elementów zbioru formującego ; zbór formujący powinien zawierać co najmniej dwa elementy - w przeciwnym wypadku może być pominięty; wagi elementów powinny spełniać ograniczenia:

d₄ e D.

Vd_H : v.    0 ;

³i ³1

|f

1 -/i § HI

jeżeli v.

to element d.

w zbiorze

formującym np. w

“Pi

będziemy uważać za bardziej istotny niż element * sensie stabilności togo elementu w stosunku do pozostałych elementów homologu.