DSC03965

192 PROSTE STRUKTURY PROMIENIUJĄCE

mmgm

7td

Wzór ten można uogólnić dla pętli o dowolnym kształcie R»r H-Bs

W

gdzie £ jest średnią długością pętli, a w obwodem przekroju przewodu, z ^ wykonano pętlę. Dla pętli o kształcie kołowym rezystancja wynosi

fU =

(8-59)

gdzie b jest promieniem pętli, a d średnicą przewodu.

Ińdukcyjność małej, prostokątnej anteny pędowej wynosi [4]

L

jr

arch

(i)^+<arch

a indukcyjność okrągłej pętli o promieniu b jest równa

L = bp

1,75

(8.60)

(8.61)

Literatura

1. CA. Balanis. Antenna Theory: Analysis and Design. John Wiley & Sons, New York 199? 2i J.D. Kraus. Antennas. McGraw-Hill, New York 1988

3.    S. Lee, Y. Lo. Antenna Handbook. Van Nostrand Reinhold, New York 1988

4.    W.L. Stutzman. GA.. Thiele. Antenna Theory and Design. John Wiley & Sons, Net York 1998

i    f. mMĘkĘ

9. Anteny prostoliniowe

9.1.    Dipole

9.1.1.    Dipol prosty

Anteny prostoliniowe są najstarszymi i wciąż najbardziej popularnymi antenami, dlatego poświęcimy im nieco więcej miejsca. Aby znaleźć dokładne analityczne

rozwiązanie dla anten liniowych rzeczywistych (o skończonej długości), musimy zastosować warunek brzegowy mówiący o zerowaniu się składowej stycznej pola elektrycznego na powierzchni przewodnika. Prowadzi to do skomplikowanego

równania całkowego Hallena [2] dla anteny cylindrycznej, które zostało rozwiązane jedynie w sposób przybliżony. Dokładne rozwiązanie dla anten rzeczywistych, polegające na znalezieniu rozkładu prądu i określeniu ich parametrów, stało się możliwe dzięki zastosowaniu komputerów i metody momentów [1], [6], [11], będącej do dziś jedną z najpopularniejszych metod rozwiązywania zagadnień elektromagnetycznych. Okazuje się jednak, że przyjmując założenie o nieskończenie cienkiej antenie i sinusoidalnym rozkładzie prądu (ta aproksymacja została potwierdzona pomiarami), otrzymujemy dość dokładne zależności, mogące służyć w praktyce inżynierskiej do projektowania anten. Przybliżenie takie daje dobre rezultaty dla anten liniowych, których średnica przewodu, z jakiego została wykonana, jest mniejsza od 0,01X.

Dipol liniowy leżący wzdłuż osi z jest pokazany na rys. 9.1. Jest on zasilany w środku za pomocą symetrycznej linii transmisyjnej, co oznacza, że

^u, m;. .

Rys. 9.1. Dipol liniowy