DSC03971

(a)

Rys. 9.14. Rozkład prądu w: a) półfalowym dipolu (b)    pędowym, b) dipolu prostym

Jeśli rozetniemy dipol pętlowy naprzeciwko jego zacisków i wyprostujemy ramiona, to rozkład prądu wzdłuż dipola w rodzaju antenowym będzie wyglądał jak na rys, 9.13. Prąd na końcach nie jest równy zeru, gdyż w rzeczywistości są one ze sobą połączone. Prądy można też zobrazować jak na rys. 9.14. Taki sam całkowity prąd płynie w dipolu pętlowym i prostym, co powoduje, że charakterystyki promieniowania obu anten są identyczne. Między prądem wejściowym dipola pędowego a prądem dipola prostego istnieje zależność

11 0,5 I_D    (9.33)

Moc doprowadzona do wejścia dipola pędowego wynosi P_F = 0,52^1?

a do wejścia dipola prostego

11 Slip®    (9.35)

Ponieważ całkowite prądy w antenach są równe, równa jest też promieniowana moc. Porównanie (9.34) i (9.35) z wykorzystaniem (9.33) daje 0,5Z_dId = | 0,5 2^0,25 & lub

(9.36)

W rezonansie dipol pędowy ma ok. 280 O, a więc wartość bliską impedancji popularnego kabla symetrycznego.

Zwykle dipol pętlowy jest wykonany z jednego przewodu o takiej samej średnicy, Wykonując go jednak z dwóch przewodów o różnych średnicach, jak

(!)    (b)

Rys. 9.15. Dipol pętlowy zbudowany z przewodników o różnych średnicach

pokazano na rys. 9.15, możemy wpływać na impedancję wejściową. Taki dipol pętlowy jest równoważny dipolowi prostemu o tej samej długości i średnicy zastępczej określonej zależnością [2]

ln-% = ln■— +    . ¹ ■    [(a^/a,)³ ln-^-+2a_;/a, ln—1    (9.37)

2    2 (l+aj/ajr |_    a,    a, J

Rys. 9.16. Impedancja wejściowa dipola pędowego w funkcji długości [11]