DSC04084

[iccnego.	MoŻtlH	i Jedyni*	• pr*yp\	MftOSftć, tę pro	fil ten obejmuje	dwa
anty lod	towcow	e, mdx	ielone i	•ienką stos mik*	iwo warstwą ohim	iów
Inolodowi	nowych	> i ZMNloi	sitowy cl	i, Miąższość o tu	idów zlodowacenia	po
ii owo pal}'	ikldigo	na opisy	wańyrn	obszarze wy no	s) przynajmniej k	ił ka-
sit)t twoi	rów, u	le na sk	U tek dt	itych upadów ]	poszczególnych w a	rstw
4 WAłlft	st tu VI	gęsto rolą	iższoae j;	lozorna.
)bieeując	v dam	* pomoci	te w rc	spoziomowaniu	osadów ziodowac	enia
idniowop	olakieg	o w pó	łnocno-i	wschodniej częi	ści obrzeżenia Za	lewu
Eodńsktej	|o uzy;	skali ost	atnio R	. Racinowski i	A. Sochan^1 (1981)	. We
H'hstronr	de zba	danych;	profilac]	h wiertniczych	z tego obszaru o	sady
xs\ągają	miąższ	iość kilk	udziesią	iciu metrów. Najbardziej reprez		enta-

lywny profil, w Dreżewie, ukazuje cztery pokłady gliny zwałowej lezącej na wysokości 116—179 p.p.mj Rozdzielność obu górnych pokładów zaznacza się słabiej niż pozostałych. W składzie petrograficznym żwiru frakcji 5 -10 mm stwierdzono małą zmienność — przeważają skały krystaliczne oraz wapienie paleozoiczne. W górnej części gliny zwałowej większy udział w tej frakcji mają skały podłoża, głównie wapienie i piaskowce.

Bliższe określenie wieku osadów lodowcowych w profilu w Dreżewie nie jest obecnie możliwe. Gliny zwałowe są oddzielone jedynie utworami limnoglacjalnymi, które nie dają podstaw do wnioskowania o skali zmian warunków paleogeograficznychj a nawet zdają się świadczyć, że wahania czoła lądolodu miały charakter oscylacyjny i brak było dłuższych przerw w akumulacji utworów lodowcowych i limnoglacjalnych. Potwierdza to podobieństwo składu petrograficznego i innych cech litologicznych glin zwałowych i osadów je dzielących (R. Racinowski, A. So-chan, 1981). Nie należy wykluczyć możliwości, że osady limnoglaejalne są przefałdowane i znajdują się w postaci porwaka w jednej i tej samej glinie zwałowej, tak jak to zauważono w licznych profilach z okolic Szczecina. R. Racinowski i A. Sochan zwracają bowiem uwagę, że gliny zwałowe w Dreżewie należą także do facji subakwalnej, a więc są zapewne warstwowane. Warto dodać, że według wspomnianych autorów gliny zwałowe zlodowacenia południowopolskiego wykazują większe podobieństwo w swym składzie petrograficznym do glin zwałowych tego wiekif w innych częściach kraju, aniżeli dó leżących wyżej glin zwałowych w profilach zbadanych.

Na podstawie tych rozważań można pominąć poglądy np. K. Kop-czyńskiej-Lamparskiej (1979) o możliwości¹ występowania osadów zlodowacenia „najstarszego” w okolicach Szczecina. Możliwości te wynikają z zupełnie dowolnie przyjętych założeń, a także z implikacji) jakoby na zachód od Szczecina według A. G. Cepka miały występować osady zlodowacenia najstarszego, czego autor ten nigdy nie twierdził. Brak jest jakichkolwiek przekonywających dowodów również w materiałach przedstawionych przez M. Kozłowską (1979) z Pojezierza Myśliborskiego i Kotliny Gorzowskiej, które miałyby być świadectwem obecności tam osadów lodowcowych zlodowacenia najstarszego > (giinz). Z materiałów tych wynika natomiast, że dolna część plejstocenu na' tym obszarze jest intensywnie zaburzona przez procesy glacitektoniezne. Jest to więc cecha, która w osadach tego wieku została rozpoznana powszechnie na innych obszarach, także bliskich w stosunku do rejonu szczecińskiego.

Z dotychczasowego rozpoznania osadów czwartorzędowych w szero-