DSC04194

Kinaszewski (11174), wiek tych mad określony metodą,¹ termolumine-wynosi 10B000 188 001) lut B, 1’. (określenie wieku: M. Pró-iski). Jest to w chwili obecnej Jedyna data dla eemskich osadów Je-‘ niiych w Polsce. Poy.ost.aJe ona w zgodzie z datowaniem Interglacjalu . .niskiego na innych obszurach.

jvj_(l osobną wzmiankę zasługuje profil pod Jeziorem Okręt kolo Ło-uu. i. a 'o *e względu nu występowanie w nim ponad Jeziornymi osa-j nm oemskimi (Z. Klajnert, A. Piechocki, 19 72) utworów organicznych, zapewne interfazy nmersfoort i interstadialu konińskiego. Ważnym wreszcie dla poznania eemu regionem jest dorzecze Widawki, gdzie do dawnych profilów w Dzbankach Kościuszkowskich i w Szczercowie, Murowanych metodą analizy pyłkowej przez K. Piecha (1932), doszły później nowe stanowiska w Leśnej Niwie, Aleksandrowie i Faustynowie (2 profile) opracowane przez Z. Janczyk-Kopikową (1971) oraz geolo-iczne przez Z. Sarnacką (Z. Sarnacka, 1966; M. D. Baraniecka, Z. Sarnacka, 1971). W związku z tymi badaniami dorzecze Widawki stało się obszarem, w którym rozpoznano największą liczbę stanowisk datowanych profilów utworów jeziornych interglacjału eemskiego, a wiele innych może być datowanych podobnie na podstawie jedynie sytuacji geologicznej.

Podobnie szczegółowo rozpoznanym obszarem są szeroko pojmowane okolice Łodzi, gdzie oprócz wzmiankowanych już profilów istnieje wiele dalszych, częściowo datowanych za pomocą analizy pyłkowej (Palczew, z oznaczonym optimum klimatycznym — J. Oszast; Romanów — J. Wieczorkowska, 1975 i in.).

Osady jeziorne oraz osady starorzeczy składają się głównie z torfów, gytii i łupków bitumicznych, a także z mułków, piasków drobnoziarnistych i średnioziarnistych. W wielu profilach poszczególne typy utworów organogenicznych przewarstwiają się kilkakrotnie, przy czym łupki występują przeważnie w dolnej części profilu, a torfy w środkowej i górnej. Piaski, przeważnie z domieszką mułków leżą pod utworami organogenicznymi i przykrywają je, a także występują na ich obrzeżeniu. Miąższość organogenicznych utworów jeziornych wynosi zazwyczaj kilka metrów (fig. 79), jest więc mniejsza od miąższości podobnych genetycznie osadów interglacjału mazowieckiego, a także najważniejszych profilów interstadiału zlodowacenia północnopolskiego. Wyjątkowa, jak się zdaje, miąższość, przekraczająca 10, a być może i 20 m może występować w profilach wiertniczych w Łomżyczce, Konopkach Leśnych i Mystkach w północnej części Niziny Podlaskiej, opracowywanych pod względem geologicznym m. in. przez A. Bałukową.

Na specjalną uwagę zasługuje seria eemska w Łomżyczce, a to ze względu na dokładną charakterystykę litofacjalną¹ osadów jeziornych i dobrze poznaną sekwencję warstw (A. Bałuk, 1975; K. Straszewska, J. Goździk, 1978).

Szczególnie dokładnie poznano sytuację stratygraficzną i geologiczne warunki występowania jeziornych utworów eemskich w dorzeczu Widawki (M. D. Baraniecka, Z. Sarnacka, 1971). Występują one w dolinie rzeki w trzech dokładnie wyznaczonych obszarach określonych przebiegiem form rzeźby powstałych w czasie zaniku lądolodu stadiału mazo-wiecko-podlaskiego.

Drugim obszarem występowania eemskich osadów jeziornych są da-