DSC04230

247

247

w nim odcinków profilu odpowiadających obu o więc przypuszczać, te różnica w warunkach luzy w obszarze alimentacji pyłu lessowego by-laezyła się w budowie profilu. Nie ozna

tychczas, na wyróżnieni fazom i interfazie, Wol klimatycznych faz i inte ja na tyle mała, że nie

to jednak, że profil ten, pomijając zróżnicowanie facjalne i topograficzne. jest jednorodny. Miejscami daje się bowiem zauważyć zmienność polegająca na tym, że występują w nim warstwy określone przez Ludwiku Sawickiego jako „poziomy wegetacyjne” (fig. 97). Każdy taki poziom jest zbudowany z lessu barwy szarej, zielonoszarej, żółtoszarej,

Fig. 97. Przekrój przez osady lessu na Zwierzyńcu w Krakowie (wg Ludwika

Sawickiego, 1952)

2 — wapienie, 2 — iły i mułki, 3 — less subaeralny, 4 — less soliflukcyjny, 5 — gleba kopalna, 6 — piaski, 7 — szczątki kultury paleolitu; J — jura, Tr — trzeciorzęd, Q — czwartorzęd, S — zlodowacenie środkowopolskie, B — zlodowacenie północnopolskie

ilastego, nieregularnie warstwowanego, z plamami brunatnymi pochodzącymi prawdopodobnie od detrytusu roślinnego. Poziomy takie, w ilości od kilku do ponad dziesięciu, występują w okolicach Krakowa, na Grzędzie Horodelskiej i w paru innych profilach. Sposób ich wykształcenia zdaje się wskazywać, że poziomy wegetacyjne powstawały w środowisku stosunkowo wilgotnym, umożliwiającym bujniejszy rozwój roślinności tundrowej, a także ułatwiającym procesy oglejenia. Jak dotychczas brak jest przesłanek, które pozwoliłyby na określenie rangi tych zmian klimatycznych, jeśli w ogóle poziomy wegetacyjne są ich rezultatem.

W ostatnich latach w wyniku szczegółowych badań niektórych nowych profilów lessowych wysunięto przypuszczenia (J. Jersak, 1973b; H. Maruszczak, 1976, 1980; J. Wojtanowicz, J. Buraczyński, 1978), że w młodszej części lessu stadiału głównego są widoczne ślady dwu- a na-