Józef Karaś, Jacek Skomiał
Pasze pochodzenia zwierzęcego są ważne, zwłaszcza w żywieniu zwierząt monogastrycznych, Do tej grupy pasz należą surowce skarmiane w stanie naturalnym lub po wcześniejszym przetworzeniu:
• siara i mleko, stanowiące pierwszą wysokowartościową paszę dla młodych ssaków, oraz produkty uboczne z przemysłu mleczarskiego, takie jak serwatka, maślanka, twarogi;
• odpady z rzeźni, w tym krew, części niejadalne, konfiskaty rzeźne, rogi, kopyta, pierze, przewody pokarmowe z zawartością, a także nieprzydatne w żywieniu człowieka przetwory mięsne (np. z przekroczonym terminem ważności), ponadto tłuszcze zwierzęce (łój, smalec), skwarki oraz tusze zwierząt padłych;
• ryby i odpady rybne.
Pasze te są z reguły bogatym źródłem białka o dobrym składzie amino-kwasowym i przez wiele lat ich dodatek do pasz roślinnych był jedynym sposobem uzyskania właściwych proporcji aminokwasów egzogennych w dawkach pokarmowych. Umożliwiało to uzyskiwanie wysokich przyrostów masy dała zwierząt i poprawę wykorzystania paszy. Obecnie, kiedy możliwa jest produkcja aminokwasów czystych lub syntetycznych i uzupełniane są jedynie aminokwasy brakujące w paszach, zastosowanie pasz pochodzenia zwierzęcego nabrało innego znaczenia.
Pasze pochodzenia zwierzęcego nie zawierają włókna (poza niewielkiim ilośdami pochodzącymi z przewodu pokarmowego zwierząt). Są także ubogie w związki bezazotowe wydągowe (poza mlekiem i produktami pochodnymi)-Skład chemiczny tych pasz powoduje, że charakteryzują się wysoką strawnośdą białka.
Wadą wielu pasz z tej grupy jest zmienność ich składu chemicznego. Wynika ona ze zmienność surowca, z którego są produkowane. W większość do produkcji