DSC04292

N ICO r I. i ■: .1 fiTC K ' IU IM ATIIV KOTI.INA NMWUTAIIHKA 309

wieku zlodowacenia środkowopolnkicgo (J’lg. 128). Świadczyć to ma lianach warunków klimatycznych podczoi t<*go zlodowacenia.

Ku Tatrom pokrywa wodnolodowcowa rozwija się w pokrywy morę-. /.wietrząkj. pokrywającą Wiorch Poroniec i ilurkotne na wysoko-| x00 m n.p.m« (M, Klimaszewski, 1967).

Sj<npe informacje dotyczą interglacjału eemskiego., W dolinie Toma-iwcj występuje brekcja piargowa tego wieku miąższości nieco ponad i m. Jest ona przykryta, być może później przemytą, moreną denną Kotański, 1958), której wiek należy odnosić do zlodowacenia pół-nocnopolskiego. Podobne utwory znajdują się, według tego autora, jesz-_cyo w kilku miejscach w Tatrach Zachodnich, a więc w Dolinie Kościeliskiej, Dolinie Miętusiej, w tej| ostatniej opisane jeszcze przez F. Ra-bowskiego (1930). Ponadto brekcje interglacjalne występują w Dolinie MaU j Łąki (F. Rabowski, 1930) i w Dolinie Cichej (Z. Kotański, 1958). Niestety brak jest w tych stanowiskach szczątków flory i fauny, tak pospolitych np. w Ganovcach na Spiszu; szczątki takie znajdują się w profilu w Gliczarowie w Kotlinie Orawsko-Nowotarskiej (B. Halicki, 1930).

y/777/77777

^x, N

‘ §§ i i

Wśród osadów neoplejstocenu najpospolitsze są osady zlodowacenia połnocnopolskiego, i to zarówno w, Kotlinie Orawsko-Nowotarskiej, jak i w Tatrach. W Tatrach tworzą one dobrze zbadane (A. Gadomski, 1926, 1929; B. Halicki, 1930;» E. Romer, 1929a, b) zespoły form akumulacyjnych powstałych podczas rozwoju, postoju i zaniku lądolodu w czasie odpowiadającym zapewne stadiałowi głównemu na Niżu Polskim. W Tatrach Wysokich lodowce były znacznie większe niż w Tatrach Zachodnich i wykroczyły nieco na przedpole Tatr do wysokości 914—1150 m n.p.m. (M. Klimaszewski, 196lb). Lodowce te osiągały do kilkuset metrów grubości.

Podczas stopniowego zaniku lodowców zaznaczyło się sześć faz postojowych ich czoła, wyrażonych wieńcami moren czołowych i form pokrewnych. Utwory morenowe leżą na wysokości 914—1150,

1280—1370, 1540—1589, 1660—1730, 1770 —1840, 1930—1960, i 2180 m n.p.m. (według M. Klimaszewskiego, 1967). Miąższość osadów sięga kilkudziesięciu metrów.

5 m

Wieku zlodowacenia połnocnopolskiego jest również wypełnienie den jaskiń najniższego piętra w Tatrach (Z. Wójcik,

»•••>': V>':'b____i___*■    J

1966). Z tego czasu, zapewne ze schyłku ostatniego zlodowacenia, pochodzi wiele stanowisk szczątków fauny w jaskiniach

Fig. 128. Profile tarasu wieku zlodowacenia środ-kowopolskiego w dolinie Leśnicy (wg T. Gala-rowskiego, z: M. Klimaszewski, 1967, uproszczone) l — żwiry fliszowe, 2 — żwiry tatrzańskie, 3 — piaski, 4 — gliny i iły, 5 — gleba