DSC04696 (2)

64

64

775

Wzięła z grobu trochę piasku 1 przeciwko temu blasku Rzuciła — że poszli w nic Jak tysiąc zagasłych świec,

Gdy wiatr przeleci bożnicą. —

Bo ja była błaskawicą!

780

Duchem, co krwią pole broczy! Śmiercią — gaszącą ich oczy!

Naszej wiary tajemnicą:

Aniołem na boskich posyłkach,

Który piorunami strzela! Zmartwychwstaniem Izraela,

785

Stojącym już na mogiłkach!

A przed Bogiem — małą mrówką, Przed aniołami — aniołem;

A śród popiołów — popiołem,

A przed ludźmi — jak zawsze Żydówką Pogardzoną.

RABIN

790

Nu, Judyta —

Ty pierwszy raz jesteś taka?

Słyszę tam pana Polaka,

Co się o austerie pyta.

795

Zakryj się — bo ty w płomieniach Za jasna na jego oczy.

Wchodzi KLEMENS KOSAKOWSKI KOSAKOWSKI do sług za karczmą

Niechaj tu Grzegórz zatoczy Mój karaban... a tu w sieniach Powiązać moje brytany...

800

A tu ćwieki wbić do ściany I pozawieszać szturmaki,

w. 793 austeria (wt.) — karczma, w. 797 karaban — rodzaj pojazdu.

Szable, kindżaly, kulbaki.

A wymieść dom Żyda brodą.

do rabina

Żydzie! staję tu gospodą.

RABIN

A panie, a kto ty taki?

KOSAKOWSKI

805 Niech tego Żyda wywiodą I zakneblują mu pyski.

Kto ciekawy, szpiega bliski.

RABIN

Nu, żartuje pan wielmożny.

v .    KOSAKOWSKI

Żydzie, ze mną bądź ostrożny,

.sio go u mnie — Żyda powiesić To tak jak w pejsy go. trzepnąć...

RABIN

Nu — a czy ty umiesz wskrzesić?

Ty możesz, człeku, oślepnąć Patrząc na niewinną krew.

KOSAKOWSKI

⁸¹⁵ Patrz, pierś mam taką jak lew,

A nozdrza takie jak koń,

A w żyłach gwałtowną skroń,

A włos koloru płomieni..

Biada! kto mię zarumieni,

⁸²⁰ Ale temu stokroć biada,

Przed którym twarz mi się blada Stanie — by opłatek Boży.

w. 802 kindżal (ros.) — długi nóż; kulbaka — siodło.