Środowisko szkolne ma bezpośredni wpływ na kształtowanie się zachowań łękowych u dzieci z MPD i ich zdrowych rówieśników. Czynniki związane z nauczającą i wychowującą funkcją szkoły wpływąją na zaburzenia i zachowanie łękowe u dzieci. Badane dzieci czują się dobrze w swoim towarzystwie, jest ono pomocne w przezwyciężaniu lęków, co stanowi oparcie i zapewnia samorealizację. W środowisku szkolnym można zaobserwować szereg zachowań lękowych, charakterystycznych dla zaburzeń lękogennych badanych grup uczniów. Są to:
• reakcje wegetatywne (przyśpieszone bicie serca, pocenie się, drżenie rąk, uczucie duszności, zawroty głowy);
• nagłe zmiany w zachowaniu (zamilknięcie, wybuch płaczu);
• długotrwałe zmiany w zachowaniu (wagarowanie, okłamywanie, osamotnienie, brak samoakceptacji, niska samoocena).
Niepełnosprawność dzieci z MPD warunkuje częstsze występowanie zachowań lękowych w odpowiedzi na wpływ środowiska szkolnego w porównaniu z ujawnieniem się tych zachowań u dzieci zdrowych. Postać MPD ma wpływ na kształtowanie się lękowych zachowań u dzieci w szkole:
• im większe defekty, tym wyższa skłonność do wystąpienia zachowań o charakterze lękowym;
• dzieci z obustronnym porażeniem kurczowym oraz z zespołem móżdżkowym wykazują podatność na lękowe czynniki środowiska szkolnego w stopniu umiarkowanym;
• dzieci z porażeniem połowiczym i obustronnym porażeniem połowiczym należą do grupy wykazującej najwyższy stopień podatności na lękowe czynniki środowiska szkolnego;
• dzieci z zespołem pozapiramidowym to uczniowie w niewielkim stopniu wykazujący podatność na lękogenne czynniki środowiska szkolnego.
W oparciu o ustalenia wynikające z badań można wyciągnąć następujące wnioski:
• Szkoła ma lękogenny wpływ na kształtowanie się zachowań lękowych u uczniów z MPD i ich zdrowych rówieśników.
• Niepełnosprawność dzieci z MPD warunkuje częstsze występowanie zachowań lękowych w odpowiedzi na wpływ środowiska szkolnego w porównaniu z ujawnieniem się tych zachowań u dzieci zdrowych.