DSC07003 (2)

46 AW-Awba łwuntii - G*f4<t Mwh

Męi

lubię | fuzynąjmiuej nie wspominkę nni o honorze, ani o filozofii, h wieczór Rtni. -    ¹

Piwhnl*

deko

JW. Ruiie. iuów „Obywatelko** — lub „wolna kobieto”. —

Kobieta

Cóż znaczy ten tytuł. skąd się wyrwał? — Fe — fe — cuchniesz starzyzna. -

Mfi

Język mi się zapięta!. -Kobieta

Jestem swobodną jako ty, niewiastę wolną, a towarzystwu za to, że mi prawa pm. mało, rozdaję miłość moją. -

Mąż

Towarzystwo znów za to ci dało te pierścienie i ten łańcuch ametystowy. - Och! podwójnie dobroczynne towarzystwo! —

Kobieta

Nie, te drobnostki zdarłam przed wyzwoleniem moim — z męża mego, wroga mego, wroga wolności, który mnie trzymał na uwięzi. —

Mai

Życzę Obywatelce miłej przechadzki. —

Przechodzi.

Któż jest ten dziwmy żołnierz - oparty na szabli obosiecznej, z główką trupią na czapce, z drugą na felcechu, z trzecią na pier- Rewolucjoniści siach? - Czy to nie sławny Bianchetti, taki dziś kondotier ludów, l - Bianchetti jako dawniej bywali kondotiery książąt i rządów? —

Przechrzta

On sam, JW. Ranie - dopiero od tygodnia do nas przybyły. -Mąż

Nad czym tak zamyślił się Generał? -Bianchetti

Widzicie, Obywatele, ową lukę między jaworami? — Patrzcie dobrze — dojrzycie tam | na górne zamek - doskonale widzę przez moją lunetę niury, okopy i cztery bastiony. -

Mąż

Trudno go opanować. —

Bianchetti

Tysiąc tysięcy królów! - można obejść jarem, podkopać się i...

Przechrzta

mrugając

Obywatelu Generale. —

Mfi po cichu

Czujesz ten kurek odwiedziony pod moim płaszczem? -

Przechrzta na stronie

Aj waj! -głośno

Jakżeś więc to ułożył, obywatelu Generale? -

Bianchetti - rewolucja jako droga do reall-zacji Indywidualnych planów; poczucie własnego geniuszu

Bianchetti ; zadumany

Chociażeście moi bracia w wolności, nie jesteście moimi braćmi w geniuszu — po zwycięstwie dowie się każdy o moich planach. -

Odchodzi.

Męż

dopząchrzty    Ważny cytat;

Radzę wam, go zabijcie, bo tak się poczyna każda arystokracja, I Henryk

o Bianchettim

Rzemieślnik

Przeklęstwo — Przeklęstwo! -

Męż

Co robisz pod tym drzewem, biedny człowiecze - czemu patrzysz tak dziko i mgławo? -

'■ Rzemieślnik

Przeklęstwo kupcom, dyrektorom fabryki - najlepsze lata,

* E . , , . i , .    , .    ...    .    .    Rewolucomscl

w których mm ludzie kochaję dziewczyny, biję się na otwartym _ _rzem|₀4i_nj|_t

polu, żegluję po otwartych morzach, ja prześlęczałem w ciasnej ₀ wyzysku

komorze nad; warsztatem jedwabiu. -

Męż

Wychylże czarę, którę trzymasz w dłoni. -Rzemieślnik

Sił nie mam — podnieść do ust nie mogę - ledwo się tutaj przyczołgatein, ale dla mnie już nie zaświta dzień wolności - przeklęstwo kupcom, co jedwab sprzedaję, i panom, co noszę jedwabie przeklęstwo — przeklęstwo! -Umiera.

I Rlrzechrzta Jaki brzydki trup. -