DSC07018 (3)

76 \ir Hmln lumtilM ~ ĆJiftfM riwadM

Jakub

Bankierów i hrabiów, i księżmi. -Odchodzi.

Ordo

Mówiła - „Dziś wieczorem czekam na syna mego.” -

Myż na stronie

U końca drogi czyż opadnie mnie siła? — Nie daj tego, Boże! — Za jedny chwili odwagi masz mnie więźniem twoim przez wieczność cały. -głośno

0 synu, przebacz, żem ci dał życie — rozstajemy się — czy wiesz, na jak długo? Orcio

Weź mnie i nie puszczaj - nie puszczaj - ja cię pociygnę za soby. -Myż

Różne drogi nasze - ty zapomnisz o mnie wśród chórów anielskich, ty kropli rosi nie rzucisz mi z góry. - 0 Jerzy - Jerzy - o synu mój! -

Orcio

Co za krzyki! - Drżę cały - coraz groźniej - coraz bliżej - huk dział i strzelb sil rozlega - godzina ostatnia, przepowiedziana ciyguie ku nam. —

•P

T*'*•**!•    Jakubie.

Jałuiii i Itiinurruimi ulxtr

(httmk htitJm',,1’ i h»uj±tfi przechodzi /"wi ibilny iLtf<Lznu*< «i nim.

r»łu* Jrdt-n

Daliście odłamki brani i !>•/* »i«; każecie. -

(»łon Drugi Henryku, ulituj aię! —

IM

Nic gnaj nan słabych, zgłoduiułyeh, ku murom! —

Inne Glony

(idzie nn pędzy — gdzie? —

Mfi do nich

Na śmierć! —

do zyna

Orcio - śmierć

Tym liściakiem chciałbym się z toby połączyć na wieki - ale irw mi w inszy stronę. —

Orcio pada, tntfiony kulę..

Głon w górze

Pomnie, do runie, duchu czysty — do mnie, synu mój! -Mfi

Hej! do mnie, ludzie moi! —

Dobywa szabli i przykłada do uzi leżącego.

Klingo szklarnia jak wprzódy — oddech i życie uleciały razem. -Hej! tu - naprzód — już się wdarli na długość szabli mojej - na/ad, w przepaść, iyo) wolności! —

Zamieszaniu i bitwa.

*

* *

Insza ttrona okojtów — .słychać odgłosy wałki. Jakub rozciągnięty na murze - Vfoż nadbiega. krwią oblany.

Mfi

( óżci j**l, mój wiemy, mój stary? —

Jakub

wi-rh ci czart odpłaci w piekle upór twój i męki moje. - Tak i*k„K ■--* mi. fanie Bożf^npomóż! —    Jakub-imtart

Umiera.