DSC07017 (4)

74 \ir-Ai*fco komedia - otwarta

Staje i N^vt^a ramiona.

kilku Głosów

Dobrze mówi - im bagnety! -Inne Głosy

kawałka chleba już nie ma. -

kobiece Głosy Dzieci nasze, dzieci wasze! -

Wiele Głosów

ftłddać się trzeba - układy - układy! -Ojciec Chrzestny

Obiecuję wam całość, że tak rzekę, nietykalność osób i ciał waszych. —

Męż

Przybliża się do Ojca Chrzestnego i chwyta go za piersi.

Święta osobo posła, idź skryć siwę głowę pod namioty przechrztów i szewców, bym

ję krwię twoję własnę nie zmazał. -

Wchodzi oddział zbrojnych z Jakubem.

Na ęel mi wzięć to czoło zorane zmarszczkami marnej nauki — na cel tę czapkę]

wolności, drżęcę od tchnienia słów moich, na tej głowie bez mózgu.

Ojciec Chrzestny się wymyka.

Wszyscy

razem

Zwięzać go - wydać Pankracemu! —

Męi

Chwila jeszcze. Mości Rtnowie! -

Henryk -zasługi, bohaterstwo

Chodzi od jednego żołnierza do drugiego.

Z lobę, zda mi się, wdzierałem się na góry za dzikim zwie-

rzein - pamiętasz, wyrwałem cię z przepaści. -

do innych

Z wami rozbiłem się na skałach Dun mnę na Czarnym Morzu. -do innych

Wam odbudowałem chaty zgorzałe. -do innych

Wyście uciekli do mnie od złego pana. - A teraz mówcie - pójdziecie za mnę, czy zostawicie mnie samego, ze śmiechem na ustach, żem wpośród tylu ludzi jednego człowieka nie znalazł? -

Nie-Boaka komedia — Część czwarta

75

<P—jUUT

Ni« * h *yjr hr. tianryk — niech tyje! —

Hfś

im, co r.ontału wędliny i wódki — u polem na mury! —

t'»«yncy iolnicrzc Wódki — mięsa — u polem nu mury! —

Mfś

Idź z nimi, a za godzinę będź gotów do walki. — Jakub

Tak mi. Panie Boże, dopomóż! —

Glosy Kobiece

Przeklinamy cię za niewiniątka nasze! —

Inne Glosy Za ojców naszych! —

Inne £łosy Za żony nasze! —

Mfti

A ja was za podłość waszę! —

Wychodzi.

*

Okopy Świętej Trójcy. — Trupy naokoło — działa potrzaskane — broń leżąca na ziemi - tu biegnę żołnierze — Męż oparty o szaniec, Jakub przy nim.

uoblf rhowajęc do pochwy

Niema rozkoszy, jak grać w niebezpieczeństwo i wygrywać zawżdy, a kiedy nadej-dził* pnegrsć — to raz jeden tylko. —

Jakub

OstaMhki naszymi nabojami skn>pieni, odstąpili, ale tain _ dole się gromadzą i niedługo wrócę do szturmu — darmo, nikt uszedł, od kiedy świat światem. —

Nie ma już więcej kartaczy? —

Jakub

Ani kul* ani lotek, ani śrutu — wszystko się przebiera nareszcie. —

: Mfi

A więc syna mi przyprowadź, bym go raz jeszcze uściskał. -