DSC06461 (2)

dodatkowe dostarczanie do konkrecji metali z bio-klastów, w interwale głębokości ich rozpuszczania, jest znaczące. Rozpuszczanie bioklastów poniżej lizokliny prowadzi równocześnie do obniżenia Eh osadów, a to sprzyja powstawaniu todo-rokitu.

Konkrecje wykazują również podwyższone zawartości pierwiastków ziem rzadkich oraz Th i U. Najwyższe zawartości wykazuje Ce oraz Nd, La i Y [Kunzendorf, Glasby, 1994; Pattan i in., 1994; Kotliński i in., 1997]. Cytowani autorzy stwierdzili wyraźną korelację liniową pomiędzy zawartościami RRE a żelazem i kobaltem (tab. 5.21). Wzrost udziału tych pierwiastków oraz toru i uranu jest proporcjonalny do wzrostu udziału wzbogaconych w Fe faz mineralnych, tj. wemadytu (zob. rys. 5.20). Z reguły udział RRE jest najwyższy w konkrecjach i maleje w mikrokonkrec-jach i osadach.

Rozmieszczenie pól konkrecjonośnych o potencjalnym znaczeniu przemysłowym

Nagromadzenia konkrecji oceanicznych zajmują największe powierzchnie w północnej części Pacyfiku, w obszarze przyrównikowym pomiędzy 3° _a 28° szerokości północnej. Natomiast pola występujące w południowej części Pacyfiku pomiędzy 5° a 40° szerokości południowej są rozproszone [Kotliński, 1995]. Z kolei konkrecje w rejonach polarnych odznaczają się relatywnie niższymi, w stosunku do innych pól, zawartościami niklu, miedzi i kobaltu oraz niskim wskaźnikiem konkrecjonośności. Kazmin [red., 1984] wyróżnił w Pacyfiku 6 pól konkrecjonośnych

Fot. 5.26. Zmiana zawartości Mo, Mg, Si, Al w konkrecji typu D z pola Clarion--Clipperton (zdjęcia z mikrosondy)