DSC06631 (2)

VI WIADOMOŚCI BIOGRAFICZNE

mu. Kilka lat po śmierci Wierzyńskiego powiedział on w wywiadzie prasowym:

szczególnie lubię lirykę Kazimierza Wierzyńskiego. Jego poezję publicystyczna uważam za słabsza. Bliska jest mi natomiast jego liryka, radosna w młodości, a w ostatnim okresie życia tragiczna. Zgadzam się tutaj z Nitschem, który powiedział mi kiedyś, że dla niego Wierzyński jest największym poeta polskim naszego stulecia¹.

I. WIADOMOŚCI BIOGRAFICZNE

Trud ponad pięćdziesięciu lat twórczej pracy sprawił, że zdaniem Dąbrowskiej, Dłuskiej, Jakobsona i Tymona Terleckiego osiągnął Wierzyński rangę czołowego poety polskiego obecnej doby. Cofnijmy się więc do początków jego życia. Ojciec Kazimierza Wierzyńskiego nazywał się Ar^lrzei Wirstlein. a urodził się w rodzinie_ osadników pochodzenia niemieckiego. Z zawodtTbyT kolejarzem, pełnił funkcję zawiadowcy stacji 'wlcillai mtejscow ościach wschodniej GaligLJepo pierwsza żona nazywała się Opletal i pochodziła z osadniczej rodziny czeskiej, drugą była Felicja z Dunin-Wąsowiczów — matka Kazimierza, który przv-^2Etfl^ga^aaat^-3jIIś^rpnI^T§94l^^^I w-JDroho byczy, Jako "najmłodszy wśród rodzonych i przyrodnich sióstr i braci. W r. 1912 cała rodzina wystąpiła q zmianę nazwiska--na Wierzyński ale^ przyszły~poeta miał maturę jeszcze na dawne nazwisko, podobnie został zapisany jako student Uniwersytetu Jagiellońskiego w roku akademickim 1912/1913. W następnym roku na uniwersytecie wiedeńskim zapisany był już jako Wierzyński i pod tym nazwiskiem debiutował wierszem Hej, kiedyż, kiedyż'.... w drohobyckiej jednodniówce pod tytułem 1863, której współredaktorem był jego brat Bronisław.

Wcześniej Kazimierz uczęszczał do szkół w Drohobyczu, Chyrowie i Stryju. W gimnazjum należał do tajnego kółka samokształceniowego, a potem do niepodległościowej organizacji Drużyny Sokole. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionu Wschodniego. Ta~ ochotnicza polska formacja wojskowa, dowodzona przez Józefa Hallera, zostałaTózwTązana po kilku tygodniach za odmowę przysięgi na wierność Austro-Węgrom. W wyniku tego Wierzyński został yrcielopy do armii austriackiej i skierowany najfront.-ZJipca-ISJ5 r. pod Kraśnikiem jego oddzlafzostał wzięty do niewoli i do stycznia 1-918 r. poeta przebywar~w~oBozie jeńców austriackich pochodzenia słowiańskiego w Riazaniu; poznał wówczas język i poezję rosyjską. W chaosie rewolucyjnym było rzeczą łatwą, choć niebezpieczną, uciec__z obozu-i-Przedostać się do Kijowa, gdzie Wierzyński wstąpił do tajnej Eolskiej. Organizagii Wojskowej. Latem 1918 r. opuścił stolicę Uktajny i wczesną jesięnią dotarł dojstółfEyToIski.

Jeszcze w Kijowię opublikował kilka wierszy², ale ^rawd^iwą Jcarierę poetycką., rozpoczął w Warszawie. Pozffał tu Staffa, Lechonia i Tuwima, występował w kawiarni „Pod Picadorem”, drukował wj<Bx^ArferrgZyTT7?T9^Biutował zbiorem'wTerś^y ^Wfóśna i wino. Podczas wojny 1920 roku służył w wojsku pracując w Biurze Prasowym Naczelnego Dowództwa: redagował Bibliotekę Żołnierza Polskiego, w Równem «Ukraińskie Słowo», potem w Kijowie «Dziennik Kijowski». Po wojnie zamieszkał w Warszawie, gdzie przez blisko 20 lat prowadził działalność literacką.

Szybko stał się jednym. 7 czołowych twórcóuL^Skamandra — najbardziej wpływowej grupy poetyckiej okresu międzywojennego. Qbok Wierzyriskjego „wielką piątkę” Skamandrytów stanowili Iwaszkiewicz, Lechoń, Słonimski, Tuwim OrffanąmLpra-sowymj grupy były Tygodn7kf <AViadomoścr Litęrackie» i «Cy-

1

O formalizmie i poezji. Rozmowa z profesorem Romanem Jakobsonem, rozmowę przeprowadził Z. Podgórzec, «Tygodnik Powszechny» 1973, nr 35.

2

Interesujące i ładnie napisane wspomnienie o kijowskim epizodzie w życiu Wierzyńskiego opublikował Jarosław Iwaszkiewicz w «Źyciu Warszawy» 1975, nr 73.