19490 SNC00156

Sprzedaż i oddawanie w użytkowanie wieczyste Art. 33

ro kilka lat po upływie określonych w umowie terminów i dopiero w trakcie postępowania w sprawie rozwiązania umowy użytkowania wieczystego (wyrok NSA z dnia 21 czerwca 1996 r., SA/Kr 2204/95, „Wspólnota” 1996, nr 48, s. 26).

2. Według art. 240 k.c. rozwiązanie umowy użytkowania wieczystego dozwolone jest w przypadku korzystania przez użytkownika wieczystego z gruntu w sposób „oczywiście sprzeczny” z jego przeznaczeniem określonym w umowie. Organ żądający rozwiązania umowy użytkowania wieczystego powinien wykazać nie tylko „sprzeczność”, ale „oczywistą sprzeczność”. Oczywista sprzeczność to nie tylko proste naruszenie warunków umowy, powinno ono być połączone po stronie użytkownika ze szczególnym nasileniem złej woli, kierowanej na złamanie warunków umowy (wyrok NSA z dnia 31 maja 1994 r., SA/Lu 1650/93, „Samorząd Terytorialny” 1994, nr 7-8, s. 150). Należy zwrócić uwagę na to, że ustawodawca, konstruując art. 33 ust. 3 u.g.n., zrezygnował z powtórzenia kodeksowej przesłanki uzasadniającej żądanie rozwiązania umowy użytkowania wieczystego i polegającej na „oczywistej” sprzeczności, /godnie z przepisem ustawy o gospodarce nieruchomościami właściwy organ może żądać rozwiązania umowy, .jeżeli użytkownik wieczysty korzysta z tej nieruchomości w sposób sprzeczny z ustalonym w umowie”.

3. Właściwy organ może żądać rozwiązania umowy o oddaniu gruntu w użytkowanie wieczyste w odniesieniu do części gruntu będącego przedmiotem użytkowania wieczystego, jeżeli określone w art. 240 k.c. przesłanki rozwiązania umowy są spełnione tylko co do części gruntu, dającej się wyodrębnić w drodze podziału nieruchomościami. W uzasadnieniu uchwały z dnia 16 marca 1998 r. (OPS 7/97, „Wokanda" 1998, nr 6, s. 30) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że możliwość rozwiązania umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste także w części powinna być traktowana analogicznie, jak możliwość odstąpienia od umowy wzajemnej w przypadku zwłoki jednej ze stron. Jeżeli wieczysty użytkownik nic wykonuje obowiązków określonych w umowie (w omawianej sprawie spółdzielnia mieszkaniowa nie wykonała obowiązku wzniesienia określonych w umowie budynków na części użytkowanych wieczyście gruntów), powinien ponieść odpowiedzialność za ich niewykonanie w zakresie adekwatnym do niedopełnienia warunków umowy. Z tytułu niewykonania umownego obowiązku zabudowy gruntu oddanego w tym celu w użytkowanie wieczyste, wieczysty użytkownik powinien ponosić odpowiedzialność w takim zakresie, w jakim obowiązek ten nie został wykonany. Niewykonanie obowiązku zabudowy części działki lub niektórych działek rodzi uprawnienie do rozwiązania węzła obligacyjnego łączącego właściciela i użytkownika wieczystego w takim zakresie, w jakim oddany w użytkowanie wieczyste grunt nie został wykorzystany dla realizacji zobowiązań użytkownika wieczystego. Prawnorzeczowy aspekt użytkowania wieczystego rzutuje na rozwiązanie umowy w taki sposób, że warunkiem skutecznego rozwiązania umowy jest wyodrębnienie zgodnie z obowiązującymi zasadami podziału nieruchomości z przedmiotu użytkowania wieczystego lej