na do no jej zostały niej niezbędnyr~'~
fu
odnowę lwia ta’ Takht11!!!1^ mnóffl
^ W hii'i„i ,, tyl i
POZNA TWOnCZOBC
LIX
Dzieje świata przedstawione są jako wizja senna ■Wyniknę 7* poety i splatają się z poetycką, mityczną autobiogra-P(,Oi'hovvcj "y flą, któro również traktowana jest jako senne widze-| to dri)ff)i'M nT *Jnle. W utworze tym krystalizują się poglądy Zaleskie-
T2ei>
a ponieważ ma to miejsce w nowej sytu-
z rozszerzającą sio na parl i na PoezJ^
H tilą religijnych (zwłaszcza nie« • * 11 *cJl emigracyjnej i po latach przerwy w pisaniu, sta-
fcMCtpcji dziejów. Głównie jednak zni/,'!',!? k ?ici Duch W s£ep*t Poetycki™ rozrachunkiem z do-
j nn. zmiany W litychczasową drogą twórczą i jest nowym credo ar-nowa sytuacja Polski i PolJtystycznym Zaleskiego; nowym, ale tak sformułowa-^^Hpi listopadowym. Była to sytuacji) Ś nym, że odnajduje się tu ogniwa łączące wczesny się represjonowaniu narodu progrató z drogą poetycką otwierającą się w przysz-
sukać usprawiedliwieniu cieroień w Mći , . ,
•świeceniu. j| Opisany w poemacie „czysty i skrzydlaty , arka-
dyjski żywot dzieciństwa to kraina, do której się tęskni, idealna płaszczyzna odniesienia dla podmiotu. Tak
whśnle na włóczeniu PO^Łmityczniona Ukraina jest tożsama z rajem. Jej obraz
religijnych i mesjanistycznycli wyr/stQ i chrześcijańskiej idei boskiego aktu stwo-, «» dziejów. Gdy ukazał się drukiem historiom nenja | dotyczy zres2tą nie tylko świata, ale także ^IEESS!1* *tePu> Mickiewicz w wykład, j zespolonego ze stepem ukraińskim poety-motyla,
paryskich nazwał Zaleskiego „poetą drugiej potęfl będącego duchowym dzieckiem Ukrainy: („Pańskie — MHłBjyaLiM jako utwór mesjanistyczny. OcciI SJ$ się| dla motyla”). Z woli bożej następuje paso-rP* j^gtywnśą „wyobrażenie filozoficzne" poemI wanie na poetę i na tułacza dźwigającego krzyż, i chwalił naiwną prostotę języka. Przemiana, jaka ! a więc eksponowany jest element pokory. Poezja dokonała w ipooooit konstruowania świata poetycki j życie są aktem łaski Boga, przeto pojawiająca się ^HuHMH|9H^HyjttMłni6 odmiennym potruktowM u człowieka pycha jest błędem i prowadzi do zguby.■
niu podmiotu lirycznego. Staje się nim duch poel będący obserwatorem świata i dokonujący oceni' prieodofct i przyszłości. Koncepcja ducha — form! doskonalszej od ludzkiego wcieleniu, a takie elenieil profetyzmu I forma przekazu prymitywno-naiwno -I wszystko to bliskio było, Według Mickiewicza, rodzj cej aię wówczas mylił meejanistycznef.
W tym miejscu wtrącone są aluzje do działań powstańczych, w obliczu których zamilkła muza poety.
W przedstawionych w poemacie dziejach ludzkości kontrastywnie ukazane zostały te etapy rozwoju, w których brak wiary wiódł do przesytu i nudy, py-cha do zbrodni i zagłady (Rzym starożytny) — wobec innych, w których pokorni (np. uczniowie Chrystusa) stawali się wielkoludami. W Duchu od stepu Czytelne sa. Wgnominnne lut wereśnlal crVia