DSCF0010

laboratoryjnymi według rys. 70 i 71 a elementem złoża rzeczywistego, przedstawionym na rys. 72, w celu otrzymania użytkowych wzorów matematycznych, przedstawia poważne trudności, często nie do pokonania na drodze dotychczas naszkicowanej. Na podstawie podziałki na rys. 72 łatwo sprawdzić, że chodzi tu o zagadnienia mikro zarówno co do wymiaru ziarn, jak też i do przestrzeni porowatych.

Rys. 73. Rozkład ziarn w złożu według ich wymiarów

Rozkład ziarn w tego rodzaju złożu rzeczywistym widać na rys. 73, który jest dalszym potwierdzeniem, że rozpatrywane zagadnienie nie mieści się w klasycznej mechanice płynów, lecz musi być> oddzielnie traktowane w nauce odrębnej, zwanej przez autora mikrohydrauliką.

Wykresy na rys. 74 oraz 75 podają (wg Jonesa [43]) dalsze dane dotyczące złóż rzeczywistych, zbudowanych z ziarn nieumiarowych, ostrych.

0    różnej średnicy i złożonych nieregularnie. Widzimy tu, że w skrajnych przypadkach suma powierzchni ziarn, wypełniających kostkę o krawędzi

1    m, dochodzi do 10 ha, ilość zaś odcinków kapilar'czyli elementów porowatych, dochodzi do 250 miliardów. Potwierdza to także rys. 76, przedstawiający w powiększeniu odlew przestrzeni porowatej piaskowca budującego złoże płynnych surowców mineralnych (patrz podziałka).

Na rys. 77 i 78 przedstawiono siedem charakterystycznych przykładów najczęściej spotykanych struktur złożowych — ziarnistych i szczelinowatych.

Rysunek 79 przedstawia szczegół dotyczący wielkości o wymiarach makro, a mianowicie azymuty przypuszczalnego rozmieszczenia szczelin (o wymiarach mikro) wokół odwiertu; stanowią one bardzo cenną pomoc dla praktykującego w terenie mikrohydraulika złóż (azymutów szczelin).

Powyższe rysunki dają wystarczające informacje o kształtach geometrycznych omawianych złóż.