DSCF6716

40

A

0

2    3

N ml Me

N

3    2

0 ml L

7.    Porównać uzyskane dla każdego kompleksu wykresy i wyciągnąć wnioski dotyczące trwałości obu kompleksów.

8.    Wyznaczyć składy badanych kompleksów.

10. SPEKTROFOTOMETRYCZNE WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI

Związek o charakterze słabego kwasu (HA) ulega w rozpuszczalnikach typu wody (SH) dysocjacji

HA + SH SH₂* + A‘

której równowagę charakteryzuje stała dysocjacji kwasowej

(D

Podobnie moc zasady (B) reagującej z rozpuszczalnikiem wg równania B + SH *⁼⁼⁼ⁱ S' + BH^ł

k

określa stała dysocjacji zasadowej

(2)

_K _M£1

U i

Poza stałymi stężeniowymi opisanymi równaniami (1) i (2), używa się stałych aktywnościowych, mających znaczenie termodynamiczne. Stała aktywnościowa zapisana dla roztworu słabego kwasu ma postać

k; =

(3)

gdzie:

a - aktywność odpowiedniej formy.

W roztworach rozcieńczonych dla scharakteryzowania mocy słabych kwasów lub zasad używa się często tzw. „mieszanych stałych dysocjacji" zdefiniowanych jako

k: =

(4)

zlogarytmowanie obu stron równania (4) daje wyrażenie (5)

pK; = pH + i_gra    (5)

M

Równanie powyższe pozwala znaleźć stałą dysocjacji na podstawie pomiaru stosunku stężeń sprzężonej pary kwas-zasada w roztworze o znanym pH.

Wygodnym (z metodycznego punktu widzenia) obiektem, pozwalającym na wyznaczenie stałej dysocjacji metodą fotometryczną w widzialnej części widma, jest dwubarwny wskaźnik stężenia jonów wodorowych, wykazujący charakter słabego kwasu. Jeżeli stan równowagi w roztworze wskaźnika opisać równaniem