DSCF9929

■BK _______„_____„____

dał pracę Riegla Die Entstehung der Barockkunst in Rom (Wien), a w 1912 r. zebrane w 3 tomach pisma Wickhoffa Gesammelte Schriften (Berlin).

Wreszcie od 1910 r. do wybuchu I wojny światowej kontynuował wydawanie zapoczątkowanych przez Wickhoffa „Kunstge-schićhtliche Anzeigen. Beiblatt der Mitteilungen fiir Osterrei-chische Geschichtsforschung”, organu. Instytutu poświęconego recenzjom prac z zakresu badań nad sztuką.

W chwili śmierci, wśród widu artykułów i recenzji, pozostawił Dvorak drukiem trzy prace o podstawowym znaczeniu: dwa obszerne studia dotyczące stylistyczno-rozwojowych zagadnień sztuki średniowiecznej i początków nowożytnej: Ruminatorzy Jana ze Środy (1901) i Das Rdtsel der Kunst der Bruder van Eyck (Zagadka sztuki braci van Eycków; 1903), oraz rozprawę Idealis-mus und Naturalismus in der gotischen Skulptur und Malerei (Idealizm^ i naturalizm w rzeźbie i malarstwie gotyckim' 1918) ²⁷.

Katedrę po Dvoraiku objął Juliusz vón Śchlosser^2S.

2. Dzieje sztuki jako rozwój formalnych problemów artystycznego obrazowania — pierwszy okres twórczości

„Najwłaściwszym i najistotniejszym podłożem historii sztuki, jeśli ma być ona czymś więcej niż historią artystów, jest rozwój formalnych problemów

obrazowania"

Max Dvofśk Das Rdtsel der Kunst der BrUder van Eyck (1903)

Twórczość naukową Maxa Dvoraka zwykło się dzielić na dwa okresy: przed i po sformułowaniu przez niego metody interpretacji dziejów sztuki jako dziejów idei: prądów umysłowych i światopoglądu. Na okres pierwszy, trwający do początku I wojny światowej, przypadają dwa podstawowe dzieła: rozprawa habilitacyjna Iluminatorzy Jana ze Środy (1901) i najobszerniejsza praca Dvoraka, drukowana za jego życia, Zagadka sztuki braci van Eycków (1903).

W rozprawie o Ruminatorach Jana ze Środy na przykładzie czeskiego malarstwa miniaturowego dał Dvorak przyczynek do poznania ogólnego rozwoju średniowiecznej sztuki środkowoeuropejskiej, wykazując w jaki sposób czerpała ona z tradycji giot-.towskiej za pośrednictwem Awinionu. Przedmiot studium stanowi charakterystyka stylowa rękopisów, które w XIV w. wchodziły w skład biblioteki klasztoru kanoników reguły św. Augustyna w Rudnicach, założonego w 1329 r. (?) przez bpa Jana z Drażic po jego powrocie z dziewięcioletniego pobytu w Awinionie. Przyjęta przez Dvoraka metoda wykładu polega na włączeniu omawianych rękopisów w ramy historii malarstwa miniaturowego na Zachodzie, ustalonej na podstawie opracowanych uprzednio zabytków francuskich i włoskich. Dvoraka interesują nie tyle badane przedmioty same w sobie, co przede wszystkim wiążące się z nimi zagadnienia szczegółowego i ogólnego rozwoju. Jak wytłumaczyć zmiany stylowe, jakie dokonały się w czeskim malarstwie miniaturowym XIV w. na tle rozwoju sztuki zachodnioeuropejskiej? W pierwszej połowie XTV w. zdobienie książek w pracowniach czeskich stało pod ogólnym wpływem francuskim, a wpływu tego nie da się

UNIWfRSYTFT MIKOŁAJA KOPERNIKA

w Toruniu

Biblioteka Wydziału Sztuk Pięknych

2 — Max Dyofflk

17