DSCN0185 (2)

Wstęp

DZIAŁANIE GIER INTERAKCYJNYCH

W odróżnieniu od konwencjonalnych metod uczenia odnoszących się przede wszystkim do intelektualnego zrozumienia, gry interakcyjne uwzględniają całego uczącego się, jego myśli i uczucia, oddziałują na jego wiedzę, a szczególnie stymulują jego chęć do zabawy.

Wielu ludzi zazdrości dzieciom powagi i energii, z jaką poświęcają się grze. Możemy przy tym zauważyć, że dzieci o wiele bardziej świadomie zacho-wują jej reguły, aniżeli przykładowo zasady obowiązujące w rodzinie lub w szkole. Dzieci łamiące reguły gry są wręcz atakowane przez swych rówieśników, podczas gdy uczniowie przeszkadzający w lekcji mogą liczyć na wyrozumiałość kolegów. Warunkiem udziału w grze jest zachowanie przez dzieci jej reguł. Świat ich zabaw jest dla nich magicznym światem, rządzącym się własnymi prawami i normami zachowania, które akceptują. Gry i zabawy interakcyjne nawiązują do tych sprawdzonych prawidłowości. Prowadzącemu grupę dzieci dająone możliwość wykorzystania psychologicznej energii gry do zaplanowanych procesów uczenia. Są one czynnikiem wspierającym w procesach socjalizacji i rozwoju osobowościowym dzieci. Dają im możliwość sprawdzenia rozwoju i integracji posiadanych już zdolności i umiejętności. Zastosowanie gier interakcyjnych pozwala kierującemu grupą na skuteczniejsze zrealizowanie szerokiego spektrum celów, przy uwzględnieniu kognitywnych i afektywnych aspektów, co nie jest osiągalne przy wykorzystaniu większości konwencjonalnych technik nauczania. Kolejne punkty wyjaśniają skuteczność gier interakcyjnych.

Zasada aktywnego uczestnictwa

Zazwyczaj każde dziecko chce być aktywne i przyczyniać się w swojej grupie do tego, aby się coś ciekawego wydarzyło. Niestety, zbyt wiele sytuacji podczas procesu uczenia zakłada pasywność i odtwórczość. Dzieci karmione są nimi, przy czym muszą udzielać odpowiedzi na pytania, których same nie postawiły. Tak więc ciągle wymagana jest od nich zbyt pasywna uwaga. Nic zatem dziwnego, że takie sytuacje w procesie uczenia wywołują u uczniów apatię i znudzenie, pozostawiając zbyt mało miejsca na rozwój naturalnej ciekawości i potrzeby aktywnego uczestnictwa. Kiedy dzieci przekonają się, że nie mają wpływu na proces nauczania i że muszą się nauczyć z góry określonych rzeczy, wtedy wycofują się używając różnorodnych mechanizmów obronnych, żeby nie być manipulowanym. W odróżnieniu od trady-

5