mniejszym zapotrzebowaniu mocy i zmniejsza szybkość tępienia się zębów freza. Istotną wadą frezowania współbieżnego jest wciąganie obrabianego przedmiotu przez frez, wskutek czego może nastąpić wyłamanie zębów freza w razie występowania jakichkolwiek luzów, oraz silne zginanie wrzeciona, co zmusza do zwiększenia jego średnicy.
BHP na frezarkach. Praca na frezarkach grozi pracownikowi zranieniem lub utratą palców, szczególnie przy przeciwbieżnym ruchu freza. Ochronę przed takimi wypadkami zapewnia osłonięcie freza. Jednakże pomimo osłon nie należy w czasie ruchu dokonywać pomiarów przedmiotu ani usuwać nagromadzonych ostrych wiórów. Dla uchronienia się od bryzgów cieczy chłodzącej należy stosować okulary lub ekrany, a wióry usuwać haczykiem i szczotką dopiero po unieruchomieniu obrabiarki.
Wytaczarki są przeznaczone do wytaczania długich otworów o większych średnicach. Odznaczają się one wielką dokładnością pracy.
Wytaczarki są jedno- lub wielowrzeciońowe, a w zależności od położenia wrzeciona dzielimy je na poziome (rys. 22la) i pionowe (rys, 22 lb).
Na łożu ciężkim i sztywnym po jego lewej stronie jest ustawiony stojak, a na prowadnicach stojaka może się przesuwać odciążony wrzeciennik, w którym wrzeciono o długim posuwie jest napędzane własnym silnikiem. Po prawej stronie łoża znajduje się drugi stojak dla podtrzymania wytaczadła zamocowanego we wrzecionie. Na wrzeciono można zakładać różnego rodzaju głowice do specjalnych robót.
Pomiędzy stojakami znajduje się stół umocowany na łożu, przesuwany w dwóch do siebie prostopadłych kierunkach oraz obrotowo, na którym umieszcza się obrabiany przedmiot zamoco-wując go śrubami z łbami znajdującymi się w rowkach stołu.
Do obróbki kadłubów cylindrów silników samochodowych i ciągnikowych są stosowane przeważnie wytaczarki pionowe
Rys. 221. Wytaczarka pozioma
frys. 222), których korpus jest podobny do korpusu wiertarki stojakowej. Odciążony wrzeciennik wraz z silnikiem jest osadzony Przesuwnie na prowadnicach pionowych, a na podstawie korpusu
149