DSCN0498 (Large)

p.6. KONSTRUKCJE 321

Rysunek 9.21.

Przekroje poprzeczne magnetowodów silników skokowych reduktorowych czieropasmowych w układzie symetrycznym (a) i niesymetrycznym (b) oraz silnika ośmiopasmowego o wirniku biernym; (c) polaryzacja biegunów stojana odpowiada jednemu ze stanów czterotaktowej komutacji symetrycznej parami (a, b) i ośmiotaktowej komutacji symetrycznej trójkami (c)

Z^a = 2m dużych zębów stojana, rezygnując z symetrii, można wykonać Z* = m zębów (rys. 9.2 lb). Każde z pasm silnika przyjmuje przy tym postać cewki skupionej obejmującej jeden duży ząb stojana. Stosuje się wtedy najczęściej komutację symetryczną parami o cyklogramie (1, 2), (2, 3), (3, 4), (4, 1),... Dzięki odwróceniu obiegu co drugiej cewki, silnik można zasilać impulsami stałobiegunowymi. Jak łatwo zauważyć, w omawianym rozwiązaniu konstrukcyjnym strumień magnetyczny przebiega z jednej strony wirnika, co powoduje jednostronny naciąg wału. Wały i łożyska powinny być więc sztywniejsze. Dzięki temu, że jest wtedy więcej miejsca na uzwojenie można uzyskać znaczny większy moment wydawany w porównaniu z rozwiązaniem z rys. 9.2la.

Znaczne zmniejszenie sił jednostronnego przyciągania wirnika, w porównaniu z występującymi w omówionym wyżej rozwiązaniu, można uzyskać w silniku ośmio-pasmowym (m = 8), wykorzystującym strukturę ośmiozębową magnetowodu stojana (taką samą jak w silniku czteropasmowym symetrycznym) przy zastosowaniu innej zasady rozłożenia pasm uzwojenia na obwodzie (poskok pasmowy wynosi 3). Jak widać z rys. 9.21c osiąga się wtedy znacznie bardziej symetryczny przebieg strumienia w wirniku. Podstawowy cykl komutacji jest tu następujący: (1, 2, 3), (2, 3, 4), (3,4, 5), (4, 5, 6), (5, 6, 7), (6,7, 8), (7, 8, 1), (8, 1, 2),... - 8 stanów w cyklu.

zi Elementy elektryczne